ΚΤΗΝΙΑΤΡΙΚΗ ΜΟΝΑΔΑ ΥΓΕΙΑΣ - ΝΟΣΟΚΟΜΕΙΟ ΖΩΩΝ
  • Κτηνιατρική κλινική
  • Κτηνιατρικά άρθρα & Περιστατικά
    • ΣΚΥΛΟΣ
      • θυρεογλωσσική κύστη: Χειρουργική αφαίρεση σε σκύλο. Διεθνής δημοσίευση περιστατικού
      • Δηλητηριαση σκύλου από σοκολάτα
      • Σκύλος που έφαγε καμπια. Μια ανοιξιάτικη τοξίκωση
      • Δισκοσπονδυλίτιδα του σκύλου
      • Υπερπλασια προστατη και στείρωση στον σκύλο
      • Τα συχνότερα παρασιτα του σκύλου και τις γάτας
      • Η στειρωση στον σκυλο και την γατα
      • Περιοδοντίτιδα σκυλου και γατας
    • ΓΑΤΑ
      • Νόσος ουροποιητικού της γάτας
      • Χειρουργική αποκατάσταση εξαρθρήματος επιγονατίδας από χειρούργο ορθοπεδικο κτηνιατρο
      • Πολυκυστικοί νεφροί της γάτας
      • Πτώση γάτας από βεράντα – High rise syndrome
      • Στρες στην γατα κατά την επίσκεψη στον κτηνίατρο
    • ΚΟΥΝΕΛΙ
      • Αιματουρία στα κουνέλια
      • Η Διατροφή στο κουνέλι και οι ανάγκες του ως κατοικίδιο.
    • Κορονοϊός στα ζώα
  • Κτηνίατροι με εξειδίκευση
  • Κτηνιατρικές υπηρεσίες
  • Κανόνες λειτουργίας
  • Πιστοποιημένες ακτινογραφίες πρόβλεψης και εκτίμησης δυσπλασίας ισχίου με την τεχνική PennHIP
February 6 2020

Δισκοσπονδυλίτιδα του σκύλου

Κτηνιατρικη Μοναδα Υγειας Παθολογία του σκύλου Ακτινολόγος κτηνίατρος, Δισκοσπονδυλίτιδα, Νευροχειρουργική, Χειρούργος κτηνίατρος

Τι είναι η δισκοσπονδυλίτιδα του σκύλου;

Η δισκοσπονδυλίτιδα του σκύλου είναι μια μόλυνση του χώρου των μεσοσπονδύλιων δίσκων που βρίσκονται μεταξύ των σπονδύλων. Μπορεί να συμβεί ως αποτέλεσμα εξάπλωσης λοίμωξης από άλλα μέρη του σώματος ή από τοπική μόλυνση μόνο στο χώρο του δίσκου. Μπορεί να εμφανιστεί και σε ζώα που νοσούν από B.canis.

Συνήθως προκαλείται από βακτηριακή λοίμωξη. Ωστόσο, μπορεί να εμφανιστεί μυκητιακή δισποσπονδυλίτιδα. Εμφανίζεται συχνότερα σε αρσενικά μεγαλόσωμα, μικρά έως μεσήλικα σκυλιά, όπως οι Γερμανικοί Ποιμενικοί και Rottweilers. Τα σκυλιά που δεν έχουν στειρωθεί και αναπτύξουν λοίμωξη του προστάτη έχουν μεγαλύτερη πιθανότητα να νοσήσουν από δισκοσπονδυλίτιδα. Το ίδιο και τα ανοσοκατασταλμένα.

Ποια είναι τα κλινικά συμπτώματα της δισποσπονδυλίτιδας του σκύλου;

Τα πιο κοινά κλινικά συμπτώματα είναι ο πόνος στην ράχη ή στον αυχένα, η απροθυμία για περπάτημα και η μειωμένη όρεξη. Ορισμένοι σκύλοι μπορεί να φωνάξουν όταν σηκώνονται ή είναι απρόθυμοι να τρέξουν. Η θέση του πόνου εξαρτάται από τη θέση της λοίμωξης. Η δυσκοσπονδυλίτιδα του σκύλου εμφανίζεται συχνότερα στο κάτω μέρος της πλάτης, αλλά μπορεί να εμφανιστεί οπουδήποτε κατά μήκος της σπονδυλικής στήλης. Εάν η λοίμωξη είναι σοβαρή ή δεν διαγνωσθεί, το οστό μπορεί να γίνει πολύ αδύναμο και να είναι επιρρεπές σε κάταγμα που οδηγεί σε περαιτέρω συμπίεση του νωτιαίου μυελού. Σε ορισμένες περιπτώσεις, η μόλυνση μπορεί επίσης να εξαπλωθεί για να επηρεάσει το νωτιαίο μυελό. Εάν αυτό συμβεί τα ζώα μπορούν να παραλυσούν.

Πώς γίνεται διάγνωση;

Οι ακτινογραφίες συχνά παρουσιάζουν ενδείξεις μόλυνσης στο χώρο του δίσκου μερικές μέρες μετά την εμφάνιση της κλινικής εικόνας. Η μαγνητική τομογραφία και η αξονική προτιμάται για καλύτερη απεικόνιση του οστού και του νωτιαίου μυελού. Σε κάποιες περιπτώσεις μια βελόνα μπορεί να οδηγηθεί στο χώρο των μεσοσπονδυλικών δίσκων ώστε να αναρροφήθει υλικό για καλλιέργεια.

Πώς αντιμετωπίζεται;

Η κατάλληλη αντιβιοτική ή αντιμυκητιασική θεραπεία διαμορφώνεται με βάση τον τύπο του μολυσματικού οργανισμού που προκύπτει από την καλλιέργεια. Σε πολλές περιπτώσεις, μέχρι να ταυτοποιηθεί ο μολυσματικός οργανισμός, αρχίζουμε θεραπεία με ένα αντιβιοτικό που θανατώνει τον πιο κοινό τύπο βακτηρίων στην συγκεκριμένη νόσο. Σε περίπτωση συμπίεσης του νωτιαίου μυελού είναι απαραίτητη η χειρουργική αποσυμπίεση. Η θεραπεία για τη δισκοσπονδυλίτιδα συνεχίζεται για τουλάχιστον τέσσερις έως έξι μήνες, με επανελέγχους τόσο νευρολογικά όσο και μέσω ακτινογραφιών σε τακτά χρονικά διαστήματα. Όταν ένα ζώο έχει απαλλαγεί από πόνο και οι ακτινογραφίες δείχνουν διακοπή της εξέλιξης της νόσου, η θεραπεία μπορεί να διακοπεί.

Ποια είναι η πρόγνωση;

Με έγκαιρη και κατάλληλη θεραπεία, η πρόγνωση είναι καλή για σκύλους με βακτηριακή δισποσπονδυλίτιδα. Η μυκητιακή δισκοσπονδυλίτιδα έχει φτωχή πρόγνωση. Η επαναμόλυνση σε μήνες ή χρόνια μετά τη θεραπεία μπορεί να συμβεί σε μερικούς σκύλους.

Παρουσίαση περιστατικού στην Κλινική Ζώων ΚΤΗΝΙΑΤΡΙΚΗ ΜΟΝΑΔΑ ΥΓΕΙΑΣ:

Νευρολογική αποκατάσταση της πάρεσης των οπίσθιων άκρων,της λειτουργίας της ουροδόχου κύστης και της κινητικότητας της ουράς, σε σκύλο 5 ετών με δισκοσπονδυλίτιδα απο staphylococcus aureus. Ο σκύλος εμφάνιζε έντονο άλγος ακομα και σε απλούς χειρισμούς στην οπίσθια επιφάνεια της ράχη του. Η θεραπευτική προσέγγιση ηταν συνδυασμός χορηγήσης αντιβιοτικών, μετά απο καλλιέργεια μεσοσπονδύλιου υλικού και ειδικές ορολογικές εξετάσεις (B.Canis), επί 6 εβδομάδες. Επιπλέον πραγματοποιήθηκε και νευροχειρουργική επέμβαση αποσυμπίεσης του νωτιαίου μυελού στο μεσοσπονδυλιο διαστημα O3-O4 με ραχιαιοπλάγια πεταλεκτομή. Την επέμβαση πραγματοποίησε η Εξειδικευμένη Χειρουργός Ορθοπεδικός Ανθη Ανατολίτου

Δισκοσπονδυλίτιδα του σκύλου

Δισκοσπονδυλίτιδα Ο3-Ο4 (απουσία μεσοσπονδύλιου διαστήματος με λυτικές εστίες, σκλήρωση των μεσοσπονδύλιων αρθρικών επιφανειών και παραγωγή νέου οστού/σπονδύλωση)

Δισκοσπονδυλίτιδα του σκύλου

Παθολογική ζώνη (πριν την ραχιαιοπλάγια πεταλεκτομή)

Δισκοσπονδυλίτιδα του σκύλου

Μετά την ραχιαιοπλάγια πεταλεκτομή.(το βέλος δείχνει τον νωτιαίο μυελό που έχει αποκαλυφθεί)

ΜΕΤ. ΔΙΣΚ 1

Η Ροζα μετεγχειριτικά (72 ώρες)

Screenshot (34)

Post op video

February 5 2020

Σκύλος που έφαγε καμπια. Μια ανοιξιάτικη τοξίκωση

Κτηνιατρικη Μοναδα Υγειας Παθολογία του σκύλου κάμπια, κτηνίατρος, σκύλος, τοξίκωση

Εποχιακες καμπιες και ανοιξη. Τοξίκωση σε σκύλο.

Εποχιακες καμπιες και ανοιξη. Τοξίκωση σε σκύλο.

Καθώς μπαίνει η άνοιξη περνάμε όλο και περισσότερο χρόνο στην βόλτα με τον σκύλο μας. Από την καθημερινή βόλτα στο πάρκο της γειτονιάς μέχρι τις ολοήμερες εξορμήσεις στα περίχωρα της Αττικής. Ωστόσο, δεν είναι όλα τα πλάσματα εκεί έξω φιλικά. Ειδικά για τους σκύλους που χώνουν την μύτη τους δεξιά και αριστερά ανακαλύπτοντας κάποιες φορές μικρές, χνουδωτές, μαλακές αλλά όχι και τόσο φιλικές κάμπιες. Ποιοι είναι λοιπόν οι κίνδυνοι και τι πρέπει να κάνουμε όταν διαπιστώσουμε ότι ο σκύλος μας άγγιξε ή έφαγε καμπια ?


Τι είναι οι κάμπιες;


Οι κάμπιες αποτελούν στάδιο λάρβας ενός είδους πεταλούδας. Για να μεταμορφωθούν σε χρυσαλίδες οι πεταλούδες περνάνε αρκετό χρόνο ως κάμπιες, τρεφόμενες από τις βελόνες των πεύκων, γύρω από τα οποία δημιουργούν κολλώδη κουκούλια. Την άνοιξη, κατεβαίνουν από τα δέντρα στο έδαφος για να ολοκληρώσουν την μεταμόρφωση. Γιαυτό τον λόγο ο κίνδυνος επαφής μαζί τους είναι μεγαλύτερος.


Κίνδυνος για τα ζώα


Μην ξεγελαστείτε σε καμία περίπτωση από την άκακη εικόνα της κάμπιας. Είναι εξοπλισμένες με τρίχες που απελευθερώνουν τοξίνη όποτε βρεθούν σε κίνδυνο ή απειλή. Οι τρίχες αυτές δεν είναι οι ίδιες με αυτές που φαίνονται πάνω στο σώμα της κάμπιας και εκκρίνουν τοξίνη όταν έρχονται σε επαφή με το δέρμα ή άλλες επιφάνειες.

Παρότι κινδυνεύουν και οι γάτες συνήθως η κατάσταση αφορά τους σκύλους, οι οποίοι ενδιαφέρονται περισσότερο για τα έρποντα έντομα. Η μουσούδα και το στόμα είναι τα σημεία που έρχονται συχνότερα σε επαφή. Ωστόσο, επειδή οι κάμπιες είναι ευέλικτες μπορεί να έρθουν σε επαφή και με άλλα σημεία του σώματος, όπως με τα μάτια ή και τα βλέφαρα. Στην περίπτωση που ο σκύλος σας έφαγε καμπια τότε θα επηρεάσει και το πεπτικό του σύστημα (γλώσσα, οισοφάγο, στομάχι).


Συμπτώματα:

Mουσούδα και στόμα

Εκτός από τον πόνο στο σημείο της επαφής, θα συνυπάρχει φλεγμονή ορατή στο στόμα και την μουσούδα. Το ζώο πιθανότατα θα κρατάει το στόμα του ανοικτό, θα έχει σιελόρροια ενώ η γλώσσα ενδέχεται να νεκρώσει σε κάποια σημεία.

Δέρμα

Η επαφή με το δέρμα θα προκαλέσει ένα έντονο ερύθημα ππου επεκτείνεται, κνησμό, οίδημα και πόνο.

Μάτια

Η επαφή με τα μάτια είναι επώδυνη και ερεθιστική για το ζώο. Ενδέχεται να προκληθεί επιπεφυκίτιδα ή και οίδημα κερατοειδή που να οδηγήσει σε έλκος κερατοειδούς. Αν δεν γίνει άμεση και σωστή αντιμετώπιση ενδέχεται να επέλθει και πλήρη απώλεια της όρασης.

Τι να κάνω σε περίπτωση επαφής?

Πλένουμε πολύ καλά με άφθονο νερό την περιοχή χωρίς να τρίψουμε
Καλέστε μας άμεσα για περαιτέρω πληροφορίες και κλινική εξέταση.
Με κατάλληλη και άμεση αγωγή η ίαση είναι πλήρης και χωρίς προβλήματα.
Καλό είναι να γνωρίζουμε ότι οι κάμπιες είναι εξίσου τοξικές και για εμάς τους ανθρώπους.

Περισσότερα περιστατικά δηλητηριασης στον σκύλο εδώ

σκύλος έφαγε καμπια
σκύλος έφαγε καμπια
σκύλος έφαγε καμπια
February 4 2020

Υπερπλασια προστατη και στείρωση στον σκύλο

Κτηνιατρικη Μοναδα Υγειας Παθολογία του σκύλου Ακτινολόγος κτηνίατρος, καλοήθης υπερπλασία του προστάτη αδένα, υπέρηχος προστάτη, Χειρούργος κτηνίατρος

Αίτια και εικόνα

Η καλοήθης υπερπλασια προστατη αδένα αποτελεί νόσο που αφορά τους αρσενικούς σκύλους, μετά τα 6-7 έτη. Η διόγκωση είναι αποτέλεσμα επίδρασης των φυσικών ανδρογόνων ή αναλογίας μεταξύ ανδρογόνων και οιστρογόνων στον αδένα. Το αποτέλεσμα είναι η συμμετρική διόγκωση των 2 λοβών του προστάτη. Συνήθως εμφανίζονται συμπτώματα όπως αιματουρία, συχνοουρία και τεινεσμοί κατά την αφόδευση.

Διάγνωση

Η διάγνωση γίνεται με δαχτυλική ψηλάφηση του αδένα και απεικόνιση με ακτινογράφημα κοιλίας. Ο διογκωμένος προστάτης προβάλει  εκτός της πυέλου, πίσω από την ουροδόχο κύστη. Καλό είναι σε αυτές τις περιπτώσεις να ελέγχεται το παρέγχυμα του αδένα με υπερηχοτομογραφία. Αυτό απαιτείται ώστε να αποκλειστούν περιπτώσεις με παρά- ή ενδό-προστατικών κύστεων, αλλοιώσεις που παραπέμπουν σε αποστήματα-προστατίτιδες ή και νεοπλασίες.

Τέλος με το υπερηχοτομογράφημα μπορούμε να ελέγξουμε για μεταστάσεις, στους υποσφυίκους κυρίως λεμφαδένες, σε περιπτώσεις νεοπλασίας. Η τελική διάγνωση σε αυτές τις περιπτώσεις γίνεται με βιοψία. Στην περίπτωση του παραπάνω περιστατικού που προσκομίστηκε στην κλινική μας, υπάρχει χαρακτηριστική διόγκωση στην ακτινογραφία. Επίσης, παρατηρείται συμμετρική διόγκωση των 2 λοβών του προστάτη στην υπερηχοτομογραφία. Ο προστάτης κατά την δακτυλική ψηλάφηση που προηγήθηκε, βρέθηκε να είναι ανώδυνος και συμμετρικα διογκωμένος. Η οριστική θεραπεία της καλοήθους υπερπλασίας προστάτη είναι η στείρωση του αρσενικού σκύλου (ορχεκτομή). Μετά την ολοκλήρωση της, ακολουθεί προοδευτική συρρίκνωση του προστάτη σε περίπου 9 εβδομάδες. Εναλλακτικά, υπάρχει φαρμακευτικό σχήμα που οδηγεί σε μερική συρρίκνωση του προστάτη για όσο αυτό συνεχίζεται. Αυτο αφορά κυρίως ζώα που προορίζονται για αναπαραγωγή σε επίπεδο εκτροφής. Δεν αποτελεί οριστική θεραπεία και η νόσος θα υποτροπιάσει κατά την διακοπή της αγωγής.

Για περισσότερες πληροφορίες που αφορούν την νόσο επικοινωνήστε με την κλινική.

Για περισσότερες πληροφορίες σχετικά με την στείρωση αρσενικού και θηλυκου σκύλου – γάτας πατήστε εδω

Υπερπλασια προστατη και στείρωση σε σκύλο

Πλάγιο ακτινογράφημα κοιλίας

Υπερπλασια προστατη και στείρωση σε σκύλο

Οι 2 συμμετρικά διογκωμένοι λοβοί του αδένα

Υπερπλασια προστατη και στείρωση σε σκύλο

Υπερηχοτομογράφημα του προστάτη

Υπερπλασια προστατη και στείρωση σε σκύλο

Μετεγχειρητική εικόνα της τομής μετά από ενδοδερμική ραφή

meta_ananipsi

Λίγο μετά την ανάνηψη

February 3 2020

Πολυκυστικοί νεφροί της γάτας

Κτηνιατρικη Μοναδα Υγειας Παθολογία της γάτας Ακτινολόγος κτηνίατρος, νεφρα της γάτας., Νόσος των πολυκυστικών νεφρών της γάτας, υπερηχος

Συχνότητα εμφάνισης

 Οι Πολυκυστικοί νεφροί της γάτας αποτελούν μία από τις πιο κοινές γενετικές ασθένειες αιλουροειδών. Περιγράφεται ευρέως σε περσικές και σχετικές γάτες, αλλά επίσης σποραδικά σε άλλες φυλές γάτας.

 Διαγιγνώσκεται σε περίπου 38% των περσικών γάτων παγκοσμίως, γεγονός που αντιπροσωπεύει περίπου το 6% όλων των γατών. Η ασθένεια χαρακτηρίζεται από σχηματισμό μικρών υγρών γεμάτων κύστεων στα νεφρά και μπορεί να οδηγήσει σε νεφρική ανεπάρκεια. Μια αυτοσωματική κυρίαρχη μετάλλαξη στο γονίδιο PKD1 έχει αναγνωριστεί ως αιτία για αυτή την κατάσταση.

Γενικές πληροφορίες

Οι Πολυκυστικοί νεφροί της γάτας, είναι μια κληρονομική κατάσταση που χαρακτηρίζεται από το σχηματισμό  κύστεων με υγρό στο νεφρό και μερικές φορές στο ήπαρ και το πάγκρεας. Οι κύστες είναι μη λειτουργούντες σχηματισμοί γεμάτοι με υγρό που ποικίλουν σε ένα ευρύ φάσμα μεγεθών. Η νόσος στις γάτες συμπίπτει με την ίδια κατάσταση που περιγράφεται στους ανθρώπους.

Αυτή η ασθένεια συνδέεται με ένα ελάττωμα στην πρωτεΐνη πολυκυσίνης-1 (PC1). Ο ακριβής μηχανισμός του σχηματισμού κύστεων παραμένει ασαφής, αλλά συνδέεται με την ανεπάρκεια του PC1.

Ο επιπολασμός του PKD ανάμεσα στις περσικές και τις περσικές γάτες είναι περίπου 36-49,5%. Η ασθένεια έχει επίσης αναφερθεί σε οικιακές γάτες, γάτες British Shorthair, Ragdolls, Burmillas, Ιμαλάια και Scottish Folds.
 

Προβλήματα:


Οι ίδιες οι κύστες δεν θα βλάψουν τις γάτες, αλλά μπορεί να βλάψουν τα νεφρά και να διαταράξουν την κανονική τους λειτουργία. Καθώς οι κύστες αναπτύσσονται, αντικαθιστούν σταδιακά τον ιστό των νεφρών και διακόπτουν την υγιή λειτουργία τους.
Οι νεφροί βοηθούν στη διατήρηση της ομοιόστασης στο σώμα της γατούλας με διήθηση και αποβολή των αποβλήτων από το αίμα. Επίσης, ρυθμίζουν την ισορροπία PH,  ηλεκτρολυτών, νερού και την αρτηριακή πίεση. Οι νεφροί παράγουν επίσης ερυθροποιητίνη που είναι απαραίτητη για την παραγωγή ερυθροκυττάρων.

Επειδή τα νεφρά έχουν τόσα πολλά σημαντικά χαρακτηριστικά, η διαταραγμένη λειτουργία τους, μπορεί να οδηγήσει σε πολυάριθμες επιπλοκές στην υγεία.

Που οφείλεται?

Η μετάλλαξη κληρονομείται με αυτοσωματικό κυρίαρχο τρόπο, που σημαίνει ότι κάθε γάτα που κληρονομεί τουλάχιστον ένα μεταλλαγμένο αντίγραφο του γονιδίου (αλληλόμορφο) επηρεάζεται.

Εάν ένα επηρεασμένο ετερόζυγο διασταυρώνεται με μια υγιή γάτα, υπάρχει πιθανότητα 50% για κάθε γατάκι να επηρεάζεται επίσης. Εάν δύο επηρεασμένοι ετεροζυγώτες διασταυρωθούν, τότε υπάρχει πιθανότητα 75% για κάθε γατάκι να κληρονομήσει την νόσο. Οι επηρεασμένοι ομοζυγώτες θα δώσουν πάντα επηρεασμένους απογόνους.

Οι Πολυκυστικοί νεφροί της γάτας κληρονομούνται με αυτοσωματική κυριαρχία

Συμπτώματα και διάγνωση

Η κλινική παρουσίαση της νόσου περιλαμβάνει συχνά πυρετό, πολυουρία, πολυδιψία. Επίσης, ανορεξία, απώλεια βάρους, διογκωμένα επώδυνα νεφρά, αφυδάτωση  και λήθαργο.

Προκειμένου να διαγνωστούν οι Πολυκυστικοί νεφροί της γάτας απαιτείται κλινική εξέταση και υπερηχογράφημα. Οι γενετικές εξετάσεις επιτρέπουν την προσυμπτωματική διάγνωση και την έγκαιρη θεραπεία.

Η υπερηχοτομογραφία έχει υψηλή ευαισθησία ως εξέταση (91%) σε πολύ μικρές ηλικίες (9 μηνών και άνω). Στα ζώα αυτά διαπιστώνονται πολυάριθμες κύστεις στους νεφρούς ή και σπανιότερα στο ήπαρ-πάγκρεας. Αν η γάτα σας ανήκει σε μια από τις παραπάνω φυλές καλό είναι να προγραμματίσετε ένα προληπτικό υπερηχοτομογράφημα κοιλίας.

Θεραπεία και πρόγνωση

Επειδή αυτή είναι μια μη αναστρέψιμη και προοδευτική ασθένεια, η πρόγνωση είναι επιφυλακτική. Δεν υπάρχει θεραπεία που να μπορεί να αντιστρέψει την νόσο, αλλά υπάρχουν θεραπείες που μπορεί να συμβάλλουν στη παράταση της λειτουργίας του νεφρού της γάτας.

 Δεν συνιστάται η αναπαραγωγή των φορέων προκειμένου να αποτραπεί η εξέλιξη της κατάστασης στους απογόνους.

Για περισσότερα περιστατικά στην γάτα πατήστε εδώ

16406907_1384446991596595_232195820419563022_n
16473748_1384392291602065_5633303334507664765_n
16684279_1384392144935413_5910980062676504718_n

February 2 2020

Στρες στην γατα κατά την επίσκεψη στον κτηνίατρο

Κτηνιατρικη Μοναδα Υγειας Παθολογία της γάτας stress, γάτα, κτηνίατρος

στρες στην γάτα

Οι επισκέψεις, ακόμη και ρουτίνας,  στον κτηνίατρο, συχνά μπορούν να γίνουν πηγή στρες στην γατα. Πολλοί ιδιοκτήτες έχουν έρθει συχνά αντιμέτωποι με το γνωστό κυνήγι σε όλο το σπίτι άπαξ και η γάτα εντοπίσει την γατοφόρο. Παρακάτω, παραθέτουμε 5 απλούς κανόνες ώστε αυτή η διαδικασία να γίνει λιγότερο στρεσσική για την γάτα και εσάς.

1. Κατανοήστε την συμπεριφορά της γάτας

Οι γάτες νιώθουν πιο άνετα σε χώρους οικείους καθώς και χρειάζονται αρκετό χρόνο προσαρμογής σε καινούργια μέρη και νέες εμπειρίες. Η επίσκεψη στον κτηνίατρο της προκαλεί άγχος καθώς η γατοφόρος, το αμάξι και το κτηνιατρείο αποτελούν μέρη συνήθως άγνωστα. Σεβαστείτε την ανάγκη της γάτας για χρόνο προκειμένου να συνηθίσει τις καινούργιες καταστάσεις και τα πρόσωπα. Παραμείνετε ήρεμοι και μην μιλάτε δυνατά καθώς οι γάτες αισθάνονται το δικό μας άγχος και αυτό τις πανικοβάλει και τις τρομάζει. Επίσης, οι γάτες δεν μαθαίνουν μέσα από τιμωρία ή πίεση. Αντίθετα, μπορείτε να ενισχύσετε καλές συμπεριφορές μέσα από επιβράβευση.


2. Βοηθήστε την γάτα σας να αισθανθεί πιο άνετα μέσα στην γατοφόρο

Στόχος μας είναι η γάτα να μάθει να συσχετίζει την γατοφόρο με θετικές εμπειρίες ώστε να εισέρχεται εθελοντικά. Αφήστε την γατοφόρο μέσα στο δωμάτιο που η γάτα περνάει περισσότερο χρόνο για να την συνηθίζει. Τοποθετήστε μέσα στην γατοφόρο μαλακό δάπεδο, παιχνιδάκια ή εύγεστα φιλοδωρήματα. Ενδέχεται να πάρει ημέρες ακόμη και εβδομάδες μέχρι να συνηθίσει η γάτα την γατοφόρο. Παραμείνετε ψύχραιμοι, υπομονετικοί και επιβραβεύετε τις καλές συμπεριφορές.


3. Ποιος είναι ο κατάλληλος τύπος γατοφόρου

Η ιδανική γατοφόρος είναι από σκληρό πλαστικό, ανοίγει από μπροστά και από πάνω, ενώ έχει άνοιγμα στο πλάι για να παίρνει αέρα η γάτα. Το καπάκι που αφαιρείται εύκολα επιτρέπει στην φοβισμένη γάτα να παραμένει «κρυμμένη» στο μισό της γατοφόρου κατά την διάρκεια της εξέτασης. Αποφύγετε γατοφόρους που πρέπει η γάτα να τραβηχτεί έξω, ώστε να εξεταστεί. Προτιμήστε γατοφόρους που είναι σταθερές, στέρεες, ασφαλείς και εύκολες στην μεταφορά για εσάς. Τέλος, οι γατοφόροι θα πρέπει να ασφαλίζονται με ζώνη ασφαλείας κατά την διάρκεια της μεταφοράς στο αυτοκίνητο.


4. Πως μπορεί να βοηθήσει ο κτηνίατρος

Ειδικά ενημερωμένοι και εκπαιδευμένοι κτηνίατροι μπορούν να συμβάλλουν στην μείωση του στρες στην γατα κατά την εξέταση. Η διαμόρφωση του εξεταστηρίου κατά την παραμονή της γάτας σας (με κλειστές πόρτες και παράθυρα, αποφυγή έντονων ήχων και ανάμιξη με σκύλους) καθώς και το έμπειρο προσωπικό που ξέρει να αναγνωρίζει τα πρώιμα σημάδια του φόβου, συμβάλλουν στην ποιοτική παροχή κτηνιατρικών υπηρεσιών.


5. Διατηρήστε ήσυχο περιβάλλον κατά την επιστροφή σας σπίτι

Οι γάτες είναι ζώα πολύ ευαίσθητα στις οσμές οπότε άγνωστες μυρωδιές μπορεί να λειτουργήσουν σαν επικάλυψη και μια γάτα να μην αναγνωρίζει την άλλη. Αυτό μπορεί να συμβεί μετά την επιστροφή της από το κτηνιατρείο. Βοηθήστε στο να μην δημιουργηθούν προβλήματα αντικοινωνικότητας ή/και επιθετικότητας μεταξύ των γατών σας. Αφήστε την γάτα που μόλις επέστρεψε σπίτι στην γατοφόρο για μερικά λεπτά, ώστε να δείτε πως αντιδρούν οι άλλες στην παρουσία της. Αν νιώθετε τεταμένη την ατμόσφαιρα ή έχουν προηγηθεί καυγάδες σε προηγούμενες επισκέψεις κρατείστε την στην γατοφόρο και μεταφέρετέ την σε ξεχωριστό δωμάτιο. Αφήστε την σε αυτό το χώρο, δώστε της φαγητό, νερό και βάλτε της την αμμοδόχο της για τουλάχιστον 24 ώρες ώστε να επανακτήσει την γνώριμη μυρωδιά του σπιτιού. Μια συνθετική φερορμόνη θα μπορούσε να μειώσει ακόμα περισσότερο το στρες στην γατα. Μελέτες έχουν δείξει ότι οι φερορμόνες διεγείρουν και την όρεξη σε ζώα σε ανάρρωση

Περισσότερα περιστατικά για γάτες εδώ

February 2 2020

Η στειρωση στον σκυλο και την γατα

Κτηνιατρικη Μοναδα Υγειας Παθολογία της γάτας, Παθολογία του κουνελιού, Παθολογία του σκύλου στειρωση γάτας, στείρωση σκύλου, Χειρούργος κτηνίατρος

Γιατί η στειρωση στον σκύλο και την γάτα είναι απαραίτητη?


Πολλοί ιδιοκτήτες προσπαθούν να καθυστερήσουν την διαδικασία της στειρωσης.  Αυτό συμβαίνει είτε γιατί δεν θέλουν να παρέμβουν στην σεξουαλικότητα των ζώων τους είτε γιατί φοβούνται την επέμβαση. Δυστυχώς όμως το να αργήσουν να πάρουν αυτή την απόφαση μπορεί να αποβεί σοβαρό για την υγεία του καλύτερού τους φίλου.

Η πυομήτρα αποτελεί την πιο επικίνδυνη παθολογική κατάσταση του γεννητικού συστήματος στην γάτα όσο και στο σκύλο. Προδιαθετικοί παράγοντες  είναι η υπερπλασία ενδομητρίου, η μόλυνση της μήτρας από μικροοργανισμούς στον οίστρο και οι διακιμάνσεις ορμονών στις  φάσεις του κύκλου.

Ζώα που δεν γέννησαν ποτέ είναι πολύ περισσότερο επιρρεπή στην ανάπτυξη πυομήτρας. Συνήθως νοσούν μεσήλικα ή υπερήλικα ζώα, ωστόσο εμφανίζεται και σε μικρότερες ηλικίες.

Εκδήλωση της πυομήτρας

Η νόσος εμφανίζεται με 2 μορφές. Στην «ανοιχτή» πυομήτρα πέρα από την έντονη αδιαθεσία παρατηρείται έξοδος πύου από το αιδίο. Στην «κλειστή» πυομήτρα, ο τράχηλος παραμένει κλειστός και δεν επιτρέπει την έξοδο πύου.

Ο κτηνίατρος θα θέσει διάγνωση της νόσου από τον συνδυασμό ιστορικού, κλινικής εικόνας και των αποτελεσμάτων ακτινοδιάγνωστικής. Απαραίτητος είναι ένας πλήρης αιματολογικός και βιοχημικός έλεγχος του ασθενούς. Αυτό γιατί η πυομήτρα αποτελεί κατάσταση που επιβαρύνει όλα τα εσωτερικά όργανα (ήπαρ, νεφρούς).

Μονόδρομος στην αντιμετώπιση της αποτελεί η επείγουσα χειρουργική αφαίρεση των εσωτερικών γενητικών οργάνων του ασθενούς. Πριν την επέμβαση απαιτείται σταθεροποίηση με ενδοφλέβια οροθεραπεία.

Επιπλέον οφέλη της στειρωσης

Εκτός όμως από την πρόληψη και την θεραπεία της πυομήτρας, η στειρωση του θηλυκού ζώου προλαμβάνει την εμφάνιση νεοπλασιών του μαστού. Συνολικά τα νεοπλάσματα μαστού αποτελούν το 50% όλων των νεοπλασιών του θηλυκού και το 1% του αρσενικού σκύλου (D.J Argyle 2004). Από αυτά δυστυχώς τα μισά είναι κακοήθη και έχουν ήδη δώσει μεταστάσεις την στιγμή της διάγνωσης. Επιπρόσθετα, η στειρωση βοηθά στην πρόληψη εμφάνισης νεοπλασιών των ωοθηκών, των ωαγωγών και της μήτρας και μειώνει την συχνότητα εμφάνισής κάτω από 1-2%.

Κατάλληλος χρόνος για στειρωση

Η στειρωση στον σκύλο πριν τον 1ο οιστρικό κύκλο περιορίζει το ποσοστό εμφάνισης νεοπλασιών μαστού στο 0,05%. Μετά τον 1ο και μετά τον 2ο κύκλο το ποσοστό αναδιαμορφώνεται στο 8% και 26%, αντίστοιχα. Στην γάτα η στειρωση πρίν την ηλικία των 6 μηνών, περιορίζει το ποσοστό εμφάνισης μαστικής νεοπλασίας στο 9% ενώ σε ηλικία 6-12 μηνών το ποσοστό ανεβαίνει στο 14%. Ωστόσο, καλό είναι η στειρωση να γίνεται μετά τον 1ο οιστρικό κύκλο προκειμένου να έχουν διαμορφωθεί τα εξωτερικών γεννητικών οργάνων του ζώου και να αποφευχθούν άλλα προβλήματα (π.χ. νηπιακό αιδοίο).

Στειρωση στα αρσενικά?

Το γεγονός οτι τα αρσενικά ζώα δεν κινδυνεύουν από την εμφάνιση πυομήτρας  δρά καθησυχαστικά για τους ιδιοκτήτες. Αρκετοί δεν θέλουν να επέμβουν στην “αρρενωπότητα” του ζώου τους. Παρόλα αυτά, η εμφάνιση νόσων των όρχεων και των επικουρικών γεννητικών οργάνων (προστάτης) των ενήλικων και ηλικιωμένων αρσενικών ζώων είναι συχνή και επικίνδυνη.

Η υπερπλασία/υπερτροφία του προστάτη επηρεάζεται από την αύξηση της σχέσης οιστρογόνων/ ανδρογόνων με την πρόοδο της ηλικίας. Για να σταματήσει η ορμονική διεγερση που την προκαλεί, γινεται ορχεκτομή. Η χειρουργική αυτή επέμβαση αποτελεί την ευκολότερη και πλέον ασφαλή μέθοδο αντιμετώπισής της παραπάνω νόσου.

Τα νεοπλάσματα των όρχεων αφορούν το 10% των νεοπλασιών στο σκύλο, ενώ συχνά δίνουν μεταστάσεις και στα επιχώρια λεμφογάγγλια. Στα ορμονοεξαρτώμενα νοσήματα του προστάτη ανηκούν τα νεοπλάσματα τα οποία εμφανίζονται σε ηλικιωμένους σκύλους και είναι στην πλειοψηφία τους κακοήθη.

Συμπερασματικά

Οι λόγοι που η στειρωση του ζώου θα πρέπει να γίνεται σε νεαρή ηλικία είναι πολλοί. Αποτελεί μια διαδικασία ρουτίνας, πολύ ωφέλιμη και σαφώς λιγότερο δαπανηρή από την αντιμετώπιση των προβλημάτων που προοκύπτουν εάν δεν προχωρήσετε στην πραγματοποιησή της.

Περισσότερα περιστατικά για τον σκύλο και την γάτα εδώ

στειρωση - πυομήτρα

Πυομήτρα

στειρωση και καρκίνος μαστού

Νεοπλάσματα (καρκίνος) μαστού σε θηλυκό μη στειρωμένο σκύλο

February 2 2020

Τα συχνότερα παρασιτα του σκύλου και τις γάτας

Κτηνιατρικη Μοναδα Υγειας Παθολογία της γάτας, Παθολογία του σκύλου ακάρεα, αποπαρασίτωση, γάτα, έλεγχος παρασίτων, κεστώδη, κροτωνες, νηματώδη, παράσιτα, σκύλος

παρασιτα

O έλεγχος των παρασίτων του σκύλου ή της γάτας αποτελεί σημαντικό τμήμα της προληπτικής ιατρικής. Τα διάφορα παρασιτα επηρεάζουν όχι μόνο την υγεία του κατοικίδιου φίλου σας, αλλά μερικά είναι μεταδοτικά και στους ανθρώπους. Ένα ετήσιο πρόγραμμα ελέγχου των παρασίτων είναι απόλυτα αναγκαίο για την υγεία όλων.

Ο τύπος των παρασίτων πουεπιβαρύνει το ζωάκι σας εξαρτάται από την ηλικία του, τον τρόπο ζωής του, την εποχή και τον τόπο διαβίωσής του. Όσο είναι γατάκια ή κουταβάκια, απαιτούν συγκεκριμένο χρονοδιάγραμμα θεραπειών αποπαρασίτωσης , δεδομένου ότι βρίσκονται σε αυξημένο κίνδυνο. Τα ενήλικα ζώα απαιτούν επίσης τακτική θεραπεία που βασίζεται σε ατομικούς παράγοντες κινδύνου. Ο κτηνίατρός θα συνεργαστεί μαζί σας για να καθορίσει την πρόληψη που απαιτεί το ζωάκι σας με βάση τον τρόπο ζωής του και τοπογραφικούς παράγοντες. Σε πολλές περιοχές, καλό είναι να εφαρμόζεται αποπαρασίτωση όλο το χρόνο και για όλες τις ηλικίες.

 Υπάρχει μεγάλη ποικιλία ασφαλών και αποτελεσματικών προϊόντων στην αγορά που είναι εύκολο να εφαρμοστούν και αντιμετωπίζουν περισσότερο από ένα είδος παρασίτου. Τα περισσότερα προϊόντα εφαρμόζονται τοπικά – περιλαίμια, σπρέι, και spot-on είναι διαθέσιμα.

Τύποι παρασιτων:

1) Εξωτερικα παρασιτα είναι εκεινα που βρισκονται στο τριχωμα και στο δερμα του ζωου. Τα συνηθεστερα από αυτα είναι:


• Οι ψύλλοι βρίσκονται σχεδόν παντού στον κόσμο. Όλα τα ζώα κίνδυνευουν για παρασιτώσεις από ψύλλους, αλλά εκείνα που διατρέχουν τον υψηλότερο κίνδυνο είναι τα ζώα που έχουν πρόσβαση σε εξωτερικούς χώρους και εκείνα που ζουν με άλλα ζώα που πηγαίνουν σε εξωτερικούς χώρους. Οι ψύλλοι όχι μόνο προκαλούν ασθένεια του δέρματος, αλλά μπορεί να μεταδίδουν άλλες σοβαρές λοιμώξεις, όπως βακτηριακές λοιμώξεις. Στα μικρά γατάκια και σκυλάκια μπορεί να γίνουν αιτία σοβαρής αναιμίας. Υπάρχουν πολλά προϊόντα ελέγχου των ψύλλων στην αγορά, αλλά δεν είναι όλα εξίσου ασφαλή για τις γάτες. Πρέπει πάντα να ζητείται η γνώμη του κτηνιάτρου σας πριν να εφαρμόσετε ένα προϊόν. Ειδικότερα, πολλά προϊόντα που προορίζονται για τα σκυλιά είναι τοξικά για τις γάτες.

• Τα τσιμπούρια διαφέρουν ως προς το είδος και την κατανομή, ανάλογα με το πού ζείτε. Όχι μόνο μπορεί να προκαλέσουν ερεθισμό του δέρματος στο ζώο σας, αλλά και να μεταφέρουν ασθένειες που να απειλήσουν την υγεία του. Τα προϊόντα για πρόληψη των τσιμπούριων που προορίζονται για τους σκύλους δεν είναι ασφαλή για τις γάτες.

• Τα ακάρεα είναι συχνά παρασιτα, ειδικά των αυτιών που προκαλούν σημαντικό ερεθισμό και πόνο και μπορεί να οδηγήσουν σε βακτηριακές λοιμώξεις. Άλλοι είναι τα ακάρεα του δέρματος, που μπορεί να προκαλέσουν τριχόπτωση, κνησμό και δευτερογενείς βακτηριακές λοίμωξεις.

2) Τα εσωτερικα παρασιτα ζουν σε οργανα του κατοικιδιου σας, οπως στον εντερικο σωληνα η στους πνευμονες. Αυτα περιλαμβανουν:


• Λοιμώξεις από νηματώδη και κεστώδη είναι συχνές σε γατάκια και σε κουτάβια. Τα ζώα αποκτούν ασκαρίδες μέσω διαφόρων οδών, έτσι ώστε ακόμη και ζώα που ζουν μέσα στο σπίτι να κινδυνέυουν. Τα νεαρά ζώα αποκτούν συνήθως ασκαρίδες από τη μητέρα τους, έτσι ώστε όλα να πρέπει να ακολουθούν αγωγή γι ‘αυτά. Οι λοιμώξεις από ταινίες μπορεί να αποκτηθούν και όταν τα ζώα κυνηγούν και τρώνε θηράματα όπως ποντίκια. Όλα τα νεαρά ζώα θα πρέπει να υποβάλλονται σε θεραπεία για ταινίες, τουλάχιστον μία φορά το τρίμηνο.

Περισσότερα περιστατικά για τον σκύλο και την γάτα εδώ

παρασιτα
February 1 2020

Περιοδοντίτιδα σκυλου και γατας

Κτηνιατρικη Μοναδα Υγειας Παθολογία της γάτας, Παθολογία του σκύλου γάτα, δόντια, περιοδοντική νόσος, περιοδοντίτιδα, σκύλος

Περιοδοντίτιδα σκυλου και γατας

Αιτια, εμφανιση και εξελιξη:

Η Περιοδοντίτιδα σκυλου και γατας προέρχεται από εναπόθεση πλάκας στα δόντια και την εξάπλωση φλεγμονής στους παρακείμενους ιστούς. Οι δύο μορφές που εμφανίζεται είναι η ουλίτιδα (αναστρέψιμη φλεγμονή των ούλων) και η μη αναστρέψιμη μορφή (εγκατεστιμένη περιοδοντίτιδα). Η καθημερινή συγκέντρωση πλάκας οδηγεί στην εμφάνιση ουλίτιδας, η οποία πάντα προηγείται της περιοδοντίτιδας.

Σύμφωνα με μελέτες, η περιοδοντίτιδα αποτελεί την συχνότερα εμφανιζόμενη ασθένεια και μάλιστα από πολύ μικρή ηλικία. Ένα μεγάλο ποσοστό ενήλικων σκύλων και γατών πάσχουν σε ποικίλο βαθμό. Η αρχική της εμφάνιση και εξέλιξη οφείλεται σε αλληλεπίδραση μεταξύ τοπικών (μορφολογία δοντιών, σύσταση σάλιου, πέτρα) και συστηματικών παραγόντων (ανοσοποιητικό, γενετική προδιάθεση, stress, διατροφή).

Κατά την κλινική εξέταση, ο κτηνίατρος θα ψάξει για συμπτώματα που σχετίζονται με κάποια παθολογική κατάσταση της στοματικής κοιλότητας. Η εναπόθεση πλάκας στο δόντι σταδιακά προκαλεί δύσοσμη αναπνοή λόγω των αναερόβιων βακτηρίων. Επίσης, εμφανίζεται αιμορραγία ούλων, επώδυνη μάσηση, περιριζικές και ριζικές φλεγμονές έως και απώλεια του δοντιού. Ωστόσο σε κάποια ζώα, η περιοδοντίτιδα εμφανίζει ελάχιστα συμπτώματα μέχρι την επιδείνωση της. Σε αυτά τα περιστατικά μόνο ο τακτικός οδοντιατρικός έλεγχος μπορεί να λειτουργήσει προστατευτικά.

Επιπλέον, οι παραμένουσες λοιμώξεις της στοματικής κοιλότητας διασπείρονται μέσω συστηματικής κυκλοφορίας και προκαλούν βλάβες σε καρδιά, νεφρούς και ήπαρ.

Πως θεραπευεται?

Η θεραπεία της ουλίτιδας περιλαμβάνει την απομάκρυνση της πλάκας, την διατήρηση της στοματικής υγειινής και την αποτροπή εξέλιξης σε περιοδοντίτιδα. Αυτό μπορεί να επιτευχθεί με προγραμματισμένους καθαρισμούς και καθημερινή φροντίδα από τον ιδιοκτήτη. Η τελευταία είναι πολύ σημαντική καθώς η εναπόθεση πλάκας και πέτρας γίνεται ταχύτατα. Για το λόγο αυτό, ο ιδιοκτήτης πρέπει να επιμένει στο καθημερινό βούρτσισμα των δοντιών του ζώου του, με «εύγεστες» οδοντόπαστες του εμπορίου. Επιπλέον, υπάρχουν κλινικές δίαιτες που μπορούν να βοηθήσουν συμπληρωματικά. Ο κτηνίατρος μπορεί να δείξει στον ιδιοκτήτη πώς να βουρτσίζει σωστά και αποτελεσματικά τα δόντια και να συζητήσει για την πιθανή αλλαγή της διατροφής του ζώου. Ωστόσο, η απομάκρυνση της υπο-ουλικής πλάκας επιτυγχάνεται μόνο με κτηνιατρικό καθαρισμό.

Η διαδικασια του καθαρισμου

Ο ασθενής σκύλος ή γάτα θα πρέπει να λάβει γενική αναισθησία για να πραγματοποιηθεί ο καθαρισμός. Η λήψη γενικής αναισθησίας είναι απαραίτητη για την άνεση και την ασφάλεια του ζώου. Συγκεκριμένα, η τοποθέτηση τραχειοσωλήνα αποτρέπει την εισρόφηση νερού και υπολειμμάτων πλάκας. Ακολουθεί η εξέταση της στοματικής κοιλότητας και εκτιμάται η αναγκαιότητα εξαγωγής κάποιων δοντιών. Δόντια με αυξημένη κινητικότητα ή φλεγμαίνοντα θα πρέπει να αφαιρούνται. Στην συνέχεια, ο καθαρισμός κάθε δοντιού γίνεται με την χρήση συσκευής υπερήχων. Η διαδικασία ολοκληρώνεται με στίλβωση για να έχει μεγαλύτερη διάρκεια το αποτέλεσμα. Ανάλογα τη βαρύτητα του περιστατικού, θα χορηγηθεί κάποιο αντιβιοτικό ή/και αντισηπτικό για μερικές ημέρες. Μία επανεξέταση καλό θα ήταν να γίνεται 7 με 14 ημέρες μετά τον καθαρισμό, ώστε να εκτιμηθεί η κατάσταση των ούλων και των δοντιών.

Συμπερασματα:

H Περιοδοντίτιδα σκυλου και γατας είναι ένα πολυπαραγοντικό νόσημα με πολλαπλές σοβαρές επιπτώσεις στην υγεία. Η πρόληψη της απαιτεί κτηνιατρική φροντίδα αλλά και μέριμνα από τον ιδιοκτήτη.

Περισσότερα περιστατικά εδώ

Περιοδοντίτιδα σκυλου και γατας
Περιοδοντίτιδα σκυλου και γατας
Περιοδοντίτιδα σκυλου και γατας
February 1 2020

Γατα που έπεσε από βεράντα – High rise syndrome

Κτηνιατρικη Μοναδα Υγειας Παθολογία της γάτας high rise syndrome, γάτα, πτωση απο το μπαλκόνι

Γατα που έπεσε από ψηλά

Γάτες και βεράντα: Ενας επικίνδυνος συνδυασμός

Το καλοκαίρι, πολλοί ιδιοκτήτες ζώων με ανυπομονησία ανοίγουν τα παράθυρα τους για να απολαύσουν οι μικροί τους φίλοι την βεράντα. Δυστυχώς, εν αγνοία τους βάζουν τα κατοικίδια ζώα τους σε κίνδυνο. Τα παράθυρα και οι βεράντες αποτελούν κίνδυνο για τις γάτες. Στην κτηνιατρική επιστήμη έχει ορισθεί το ειδικό όνομα High-Rise syndrome για την γατα που έπεσε απο μεγάλο υψόμετρο. Οι πτώσεις μπορεί να οδηγήσουν σε κατάγματα γνάθων, διαταραχές αναπνοής (πνευμοθώρακας), διαφραγματοκήλες, κρανιοεγκεφαλικές κακώσεις, πολλαπλά κατάγματα ακόμη και σε θάνατο. Τα ένστικτα επιβίωσης που έχουν οι γάτες είναι εξαιρετικά και δεν διαπράττουν εύκολα “άλμα” από υψόμετρο που θα ήταν επικίνδυνο. Οι περισσότερες πέφτουν κατά λάθος. Επίσης, έχουν μια απίστευτη ικανότητα να εστιάσουν την προσοχή τους σε ό, τι τις ενδιαφέρει. Ένα πουλί ή ένα άλλο ζώο μπορεί να είναι αρκετά ενοχλητικά για να τις οδηγήσει στο να χάσουν την ισορροπία τους και να πέσουν.

Προσοχή στις λανθασμένες αντιλήψεις

Το ότι οι γάτες δεν φοβούνται τα ύψη και συχνά απολαμβάνουν το κούρνιασμα σε ψηλά σημεία, δεν πρέπει να εκλαμβάνεται από τους ιδιοκτήτες ως ένδειξη ότι μπορούν να φροντίσουν τον εαυτό τους. Αν και οι γάτες μπορούν να γαντζώνονται στο φλοιό των δέντρων με τα νύχια τους, σε άλλες επιφάνειες όπως περβάζια, σκυρόδεμα ή τούβλο είναι δύσκολο. Όσο αυξάνεται το ύψόμετρο για την γατα που έπεσε τόσο μειώνονται οι πιθανότητες να μην τραυματιστεί. Μια μεγάλη πτώση μπορεί να οδηγήσει σε σοβαρές κρανιοεγκεφαλικές και άλλες κακώσεις.

Επίσης, η αντίληψη ότι οι γάτες δεν θα τραυματιστούν αν πέσουν από μονώροφα ή διώροφα κτίρια είναι λανθασμένη. Στην πραγματικότητα μπορεί να διατρέχουν κίνδυνο και όταν πέφτουν απο μικρότερο υψόμετρο. Αυτο οφείλεται στο ότι δεν προλαβαίνουν να προσαρμόσουν την στάση του σώματός τους και να πέσουν «σωστά». Ποτέ μην θεωρείτε ότι το ζώο δεν έχει τραυματιστεί από την πτώση ακόμα και αν σας φαίνεται καλά. Αμέσως προσκομίστε το ζώο σε κτηνίατρο.

Περισσότερα περιστατικά για γάτες εδώ

ΚΤΗΝΙΑΤΡΙΚΗ ΜΟΝΑΔΑ ΥΓΕΙΑΣ - ΝΟΣΟΚΟΜΕΙΟ ΖΩΩΝ
© ΚΤΗΝΙΑΤΡΙΚΗ ΜΟΝΑΔΑ ΥΓΕΙΑΣ - ΝΟΣΟΚΟΜΕΙΟ ΖΩΩΝ 2023
Powered by WordPress • Themify WordPress Themes