Νόσος ουροποιητικού της γάτας
ΤΙ ΕΙΝΑΙ Η ΝΟΣΟΣ ΤΟΥ ΚΑΤΩΤΕΡΟΥ ΟΥΡΟΠΟΙΗΤΙΚΟΥ ΤΗΣ ΓΑΤΑΣ
Η νόσος ουροποιητικού της γάτας ή νόσος κατώτερου ουροποιητικού περιλαμβάνει ένα φάσμα καταστάσεων που ευθύνονται για την φλεγμονή της κατώτερης ουροφόρου οδού.
Το σύνδρομο είναι πολυπαραγοντικό και ένα πλήθος αιτιών μπορεί να οδηγήσει στην εκδήλωσή του. Συνηθέστερα εμπλέκονται οι λιθιάσεις, τα βύσματα της ουροδόχου κύστης, οι βακτηριακές κυστίτιδες, τα νεοπλάσματα και η ιδιοπαθής κυστίτιδα.
Προδιαθετικοι παραγοντες
Προδιαθετικοί παράγοντες είναι οι τροφές με υψηλή περιεκτικότητα σε άλατα και η παχυσαρκία. Ακόμα, η μειωμένη άσκηση, η αποστροφή για την αμμοδόχο και το stress.
Συμπτωματα
Οι γάτες που εμφανίζουν το παραπάνω σύνδρομο παρουσιάζουν δυσουρία και συχνοουρία-στραγγουρία (συχνή ούρηση μικρής ποσότητας ούρων). Επιπλέον, αιματουρία (ούρο μή φυσιολογικού χρώματος με ή χωρίς την παρουσία αίματος σε αυτό), απόφραξη ουρήθρας και/ή περιουρία (ούρηση σε ακατάλληλα ή ασυνήθιστα σημεία εκτός αμμοδόχου). Συνήθως τα παραπάνω συμπτώματα ακολουθούνται από αλλαγές στην συμπεριφορά του ζώου. Αυτές εκδηλώνονται με ανησυχία ή νευρικότητα, επίμονο γλύψιμο των γεννητικών οργάνων, τάση απομάκρυνσης, επιθετικότητα και κλαψούρισμα κατά την ούρηση. Η αναγνώριση των τυπικών συμπτωμάτων είναι κρίσιμη. Αυτό γιατί μια παρατεταμένη έμφραξη της ουρήθρας είναι εξαιρετικά επικίνδυνη. Σε γάτες που παραμένουν για αρκετό διάστημα με έμφραξη, εμφανίζονται συστηματικά συμπτώματα από την αρχόμενη καταστροφή των νεφρών. Παρατηρούνται εμετοί, κατάπτωση, επώδυνη σκληρή κοιλιά, ακόμα και θάνατος.
Διαχειριση στην κλινικη
Εάν το ζώο προσκομιστεί σε σταθεροποιημένη κατάσταση γίνεται λήψη ακτινογραφημάτων και/ή ο υπέρηχος κοιλίας όπου θα διαπιστωθεί η νόσος και ίσως η παρουσία ουρόλιθων. Σε κάθε αντίθετη περίπτωση και εάν η ζωή του ζώου κινδυνέυει, προηγείται η κλινική σταθεροποίηση του ασθενή.
Είναι πρωταρχικής σημασίας η τοποθέτηση ουροκαθετήρα στην γάτα και η σταδιακή αποσυμπίεσή της ουροδόχου. Αν δεν είναι δυνατή η δίοδος ουροκαθετήρα στην πεϊική μοίρα της ουρήθρας τότε κρίνεται αναγκαία η διενέργεια σωστικής χειρουργικής επέμβασης (περινεϊκή ουρηθροστομία), η οποία εξατομικεύεται ανάλογα με το περιστατικό. Η σοβαρότητα της κατάστασης εξηγείτε πάντα στον ιδιοκτήτη. Θα πρέπει να γίνει κατανοητό ότι η νόσος ουροποιητικού της γάτας αποτελεί πολύ επικίνδυνο νόσημα όταν φτάσει να προκαλέσει έμφραξη. Επίσης, είναι απαραίτητη η ολοκλήρωση ενός πλήρους αιματολογικού και βιοχημικού προφίλ. Αυτό γιατί η παρατεταμένη ανουρία οδηγεί σε άνοδο των νεφρικών ενζύμων, των ηλεκτρολυτών (κυρίως καλίου) και άλλων παραμέτρων. Τα αποτελέσματα θα αποκαλύψουν το μέγεθος της νεφρικής βλάβης.
Κλειδί για την κατάλληλη αντιμετώπιση και μετέπειτα διαχείριση του περιστατικού έχει η λήψη ούρου με σκοπό την ανάλυσή του. Σε αυτή συνήθως διαπιστώνεται η απουσία ή η παρουσία κρυστάλλων (συνηθέστερα στρουβίτη και οξαλικού ασβεστίου)
Αποθεραπεια
Η περίοδος αποθεραπείας ποικίλλει ανάλογα με την αιτιολογία της νόσου και την ύπαρξη ή όχι νεφρικής βλάβης. Ομοίως, οι οδηγίες που συνοδεύουν το ζώο όταν ολοκληρώθει η νοσηλεία του, εξατομικεύονται ανάλογα με τις απαιτήσεις του περιστατικού. Συνηθέστερα απαιτείται ειδική διατροφή για κάποιο χρονικό διάστημα, και φαρμακευτική αγωγή.
Περισσότερα για την γάτα εδώ
