Παθολογία του κουνελιού

Σε αυτή την κατηγορία μπορείτε να δείτε χειρουργικά, απεικονιστικά και παθολογικά περιστατικά σε κουνέλια.

ΚΟΥΝΕΛΙ

κουνελι

Κοινές ασθένειες κουνελιών


Υπάρχουν κάποιες κοινές ασθένειες και προβλήματα που παρατηρούνται στα κουνέλια και μπορούν να αποφευχθούν. Αυτό προυποθέτει ότι έχετε κατανοήσει τι απαιτεί ένα υγιές κουνελι. Τα κουνέλια είναι υπέροχα εξημερωμένα κατοικίδια ζώα, αλλά πρέπει να θυμόμαστε ότι είναι πολύ στενά συνδεδεμένα με άγρια ​​κουνέλια και ως εκ τούτου θα κρύψουν σημάδια ασθένειας έως ότου είναι πολύ άσχημα, καθώς αυτό θα τους έκανε «εύκολη λεία» στη φύση. Ενθαρρύνουμε τις προσεκτικές παρατηρήσεις του κουνελιού σας, τη σωστή διατροφή, τους επικαιροποιημένους εμβολιασμούς και τους τακτικούς υγειονομικούς ελέγχους. Ετσι, θα διασφαλίσετε ότι θα δείτε τα πρώτα σημάδια των προβλημάτων και θα αποτρέψετε την εμφάνιση ασθενειών.

Τα πιο κοινά προβλήματα / ασθένειες που βλέπουμε στα κουνέλια είναι:


 Υπερβολικά μεγάλα δόντια και ακίδες
 Παστεριδίαση
 Τριχομπαλες
 Ογκοι στην μήτρα
 Μυξωμάτωση
 Calicivirus (ιός αιμορραγικής νόσου κουνελιού)

Πολύ μεγάλα δόντια και ακίδες

Αιτία και κλινική εικόνα:

Τα δόντια στο κουνέλι αυξάνονται συνεχώς καθ ‘όλη τη διάρκεια της ζωής του. Αν ένα κουνελι δεν τρίβει συνεχώς τα δόντια τους με την κατανάλωση ινών, αρχίζουν να σχηματίζουν αιχμηρές ακίδες που βλάπτουν τα μάγουλα και τη γλώσσα τους. Αυτό προκαλεί πόνο που τα καθιστά απρόθυμα να φάνε.  Μόλις ένα κουνελι σταματήσει να τρώει συνήθως οδηγείται σε στάσεις του εντέρου και μπορεί να πεθάνει.

Πρόληψη

Το 80-90% της διατροφής στο κουνελι σας πρέπει να είναι ίνες με τη μορφή χόρτου. Η υπόλοιπη διατροφή θα πρέπει να είναι φυλλώδη χόρτα, με τα σφαιρίδια και άλλες λιχουδιές να είναι ελάχιστα έως ανύπαρκτα.
Θεραπευτική αγωγή

Η γενική αναισθησία και η κοπή των δοντιών είναι η μόνη θεραπεία που μπορεί να διορθώσει τα υπερβολικά μεγάλα δόντια.

Παστεριδιαση

Αίτια και κλινική εικόνα

Η στενή επαφή με ένα μολυσμένο κουνέλι μπορεί εύκολα να μεταφέρει το βακτήριο Pasteurella multocida στο κουνέλι σας. Τα βακτηρίδια μπορούν να επηρεάσουν τα μάτια και τη μύτη , προκαλούν αποστήματα και μολύνσεις της μήτρας.

Πρόληψη

Ορισμένα στελέχη των βακτηρίων παραμένουν στη ρινική οδό του κουνελιού μέχρις ότου το ανοσοποιητικό σύστημα τεθεί υπό πίεση. Η μείωση του στρες για τα κουνέλια που έχουν μολυνθεί και η καραντίνα των νέων κουνελιών αποτελούν καλούς τρόπους πρόληψης της εισαγωγής της νόσου.

Θεραπευτική αγωγή

Η θεραπεία περιλαμβάνει μακρά και μερικές φορές επαναλαμβανόμενη χορήγηση αντιβιοτικών. Περιστασιακά απαιτείται χειρουργική επέμβαση εάν σχηματίζεται απόστημα.

Τριχόμπαλες

Αιτία και κλινική εικόνα

Οι τρίχες μπορούν κανονικά να βρεθούν στο στομάχι του κουνελιού καθώς γλύφονται . Ωστόσο, καθώς τα κουνέλια δεν μπορούν να κάνουν εμετό, πρέπει να μπορούν να περάσουν από το έντερο. Εάν αυτό δεν είναι εφικτό αποτελούν εμπόδιο στον πεπτικό σωλήνα. Οι τριχόμπαλες είναι τόσο συνηθισμένες ώστε να πρέπει πάντα να θεωρούνται ως πιθανό πρόβλημα σε οποιοδήποτε κουνέλι που είναι ληθαργικό και δεν τρώει.

Πρόληψη

Οι τριχόμπαλες είναι πιο πιθανό να αποτελέσουν πρόβλημα εάν ήδη υπάρχει κάποιο πρόβλημα με τη γαστρεντερική οδό (στάση εντέρου). Το ίδιο συμβαίνει και όταν δεν λαμβάνουν αρκετές ίνες με την διατροφή τους.

Θεραπευτική αγωγή

Μερικές φορές η χειρουργική επέμβαση είναι η μόνη θεραπεία αν η τριχόμπαλα προκαλεί μπλοκαρίσματα στο έντερο. Η φαρμακευτική αγωγή για να πάρει το έντερο εργασίας και πάλι μπορεί επίσης να βοηθήσει.

Ογκοι της μήτρας

Αιτία και κλινική εικόνα

Όλα τα θηλυκά κουνέλια μπορούν να αναπτύξουν έναν καρκίνο που ονομάζεται αδενοκαρκίνωμα της μήτρας. Μερικά από τα συμπτώματα περιλαμβάνουν κολπική αποβολή αίματος, επιθετική συμπεριφορά, κύστεις μαστικού αδένα και λήθαργο.

Πρόληψη

Στείρωση (έγκαιρη)

Μυξωμάτωση

Αιτία και κλινική εικόνα

Η μυξωμάτωση είναι ένας ιός που μεταδίδεται από κουνούπια, ψύλλους ή από στενή επαφή μεταξύ μολυσμένου κουνελιού και ευαίσθητου κουνελιού. Η ασθένεια αναγνωρίζεται από το πρήξιμο  και την αποβολή εκκρίματος από τα μάτια, τη μύτη και τα γεννητικά όργανα.

Πρόληψη

 Τακτικός εμβολιασμός. Επίσης, ο έλεγχος των ψύλλων και των κουνουπιών μπορεί να βοηθήσει.

Θεραπευτική αγωγή

Η ασθένεια είναι σχεδόν πάντα μοιραία.

Ο ιός αιμορραγικής νόσου του κουνελιού

Αιτία και κλινική εικόνα

Ο ιός αιμορραγικής νόσου στο κουνελι  εξαπλώνεται από τα κουνούπια, τις μύγες και / ή μέσω επαφής με άλλο μολυσμένο κουνέλι.

Στα περισσότερα ενήλικα κουνέλια, η ασθένεια εξελίσσεται ταχέως από πυρετό και λήθαργο σε αιφνίδιο θάνατο εντός 48-72. Η περίοδος επώασης για το RHDV είναι μεταξύ 1 και 3 ημερών. Τα περισσότερα κουνέλια δεν θα παρουσιάσουν εξωτερικά συμπτώματα του RHDV.

Τα κλινικά συμπτώματα περιλαμβάνουν ανορεξία, ανησυχία, λήθαργο και πυρετό. Η ασθένεια προκαλεί οξεία ηπατική βλάβη με αποτέλεσμα ανωμαλίες πήξης αίματος. Μπορεί να είναι θανατηφόρα λόγω της παρεμπόδισης παροχής αίματος σε ζωτικά όργανα και εσωτερικών αιμορραγιών. Το RHDV έχει ποσοστό θνησιμότητας 70 έως 90% σε ευαίσθητα κουνέλια.

Πρόληψη

Ο εμβολιασμός του κουνελιού σας:
Παρέχετε προστασία έναντι του RHDV1
Οι εμβολιασμοί χορηγούνται κάθε 1 έτος για ενήλικα κουνέλια.

Συνιστούμε μαζί με τον εμβολιασμό:
Αποτροπή της άμεσης και έμμεσης επαφής μεταξύ κατοικίδιων και άγριων κουνελιών.

 Αποφύγετε την κοπή χόρτου και την χορήγηση σε κουνέλια εάν υπάρχει κίνδυνος μόλυνσης από άγρια ​​κουνέλια.

 Ο καλός έλεγχος των εντόμων είναι επίσης σημαντικός και θα συμβάλει στη μείωση των κινδύνων εισαγωγής

Περισσότερα περιστατικά εδώ

Η Διατροφή στο κουνέλι και οι ανάγκες του ως κατοικίδιο.

, , ,

Το κουνελι ως κατοικιδιο

Τα τελευταία δέκα χρόνια σημειώθηκε μια ραγδαία αύξηση της δημοτικότητας των κουνελιών ως κατοικίδια. Παράλληλα, υπάρχει αύξηση των ιδιοκτητών που θέλουν να παρέχουν σωστή κτηνιατρική φροντίδα στα κατοικίδια τους. Τα κουνέλια είναι ευγενικά και φιλικά από την φύση τους ζώα, τα οποία μπορούν να γίνουν υπέροχα κατοικίδια. Προσαρμόζονται εύκολα σε διαμερίσματα και δεν απαιτούν πολύ χρόνο για την ανατροφή τους.

Τα κουνέλια έχουν μέση διάρκεια ζωής 5-8 έτη, αλλά με την κατάλληλη προληπτική κτηνιατρική φροντίδα φτάνουν το μέγιστο προσδόκιμο. Το καθαρό περιβάλλον και η υγιεινή διατροφή παίζουν επίσης σημαντικό ρόλο.

Πάρα πολλά από τα προβλήματα που εμφανίζουν τα κουνέλια κατα την διάρκεια της ζωής τους οφείλονται στην κακή διατροφή. Επιπλέον, η έλλειψη καθαριότητας και η λανθασμένη συγκράτηση καταλήγει σε παθήσεις και τραυματισμούς.

Διατροφη στο κουνελι

Η διατροφή στο κουνέλι είναι το άλφα και το ωμέγα για την εξασφάλιση μακροχρόνιας υγείας. Αυτή, πρέπει να αποτελείται κατά βάση από χονδροειδείς τροφές (χόρτο). Με το χόρτο, ο οργανισμός του ζώου λαμβάνει φυτικές ίνες απαραίτητες για την καλή λειτουργία του πεπτικού συστήματος και την διατήρηση καλής κατάστασης στα δόντια. Η ξηρά τροφή (pellets)  και οι λιχουδιές, πρέπει να αποτελούν μικρό ποσοστό για μια σωστή διατροφή στο κουνέλι.

Προληψη


Σε ότι αφορά την προληπτική κτηνιατρική διαχείριση, τα κουνελάκια όπως και τα υπόλοιπα ζώα χρειάζονται ετήσιο εμβολιασμό και τακτικό αποπαρασιτισμό. Μέσα στο 2011 κυκλοφόρησε νέο εμβόλιο που προστατεύει το κατοικίδιό σας από δύο πολύ σοβαρές και θανατηφόρους ιογενείς νόσους, την μυξωμάτωση και την αιμορραγική νόσο των κουνελιών.

Η μυξωμάτωση μεταδίδεται κυρίως με αιμομυζητικά έντομα – ιδιαίτερα ψύλλους και κουνούπια και από κουνέλι σε κουνέλι κατά τον συγχρωτισμό. Προκαλεί χαρακτηριστικά οιδήματα σε όλο το σώμα του ασθενή, ενώ συχνά επιπλέκεται από βακτηριακή λοίμωξη του αναπνευστικού, που οδηγεί σε πνευμονία και θάνατο.

Η αιμορραγική νόσος των κουνελιών μεταφέρεται εκτός από τα άρρωστα κουνέλια και με έμμεση επαφή με ανθρώπους, ρούχα, κλουβιά αλλά και έντομα φορείς όπως οι ψύλλοι. Εξελίσσεται ταχύτατα με κατάρρευση του ζώου και θάνατο. Ο εμβολιασμός μπορεί να χορηγηθεί από την ηλικία των 5 εβδομάδων και προσφέρει ετήσια ανοσία μέσα σε 3 εβδομάδες.

Ακόμα, τα κουνελάκια θα πρέπει να εξετάζονται περιοδικά για την γραμμή ανάπτυξης των δοντιών τους, για το εάν εμφανίζουν οδοντικές ακίδες ή αποστήματα και για το αν οι τομείς τους χρήζουν κοπής. Το ίδιο ισχύει και για τα νύχια τους, που δεν θα πρέπει να μεγαλώνουν υπερβολικά. Σε αντίθετη περίπτωση το κουνελάκι σας νιώθει πολύ άβολα και υπάρχει διαταραχή στην βάδιση και στην διατροφή.

Η σημασια της στειρωσης


Από τη στιγμή που δεν σας ενδιαφέρει η αναπαραγωγή του, είναι απαραίτητη η στείρωση προκειμένου να έχει μία καλύτερη και μακροχρόνια διαβίωση. Με την διαδικασία αυτή τα θηλυκά κουνελάκια προστατεύονται από την εμφάνιση καρκίνου στο αναπαραγωγικό τους σύστημα. Συγκεκριμένα, αναφέρεται ότι το 85% των ακέραιων θηλυκών κουνελιών άνω των 5 ετών θα νοσήσει. Επίσης, τα αρσενικά κουνέλια μετά την ορχεκτομή γίνονται λιγότερο επιθετικά προς άλλα κουνέλια αλλά και προς άλλα ζώα. Σταματάνε να μαρκάρουν την περιοχή τους και ουρούν πλέον στα ειδικά δοχεία της φωλιάς τους.


Η εφαρμογή σωστής πρόληψης και ο τακτικός έλεγχος από εξειδικευμένους κτηνιάτρους,  θα εξασφαλίσουν μια ευτυχισμένη ζωή για πολλά χρόνια!

Επισκεφτείτε μας κατόπιν ραντεβού εδώ ή εδώ

Περισσότερα άρθρα για κουνέλια εδώ και εδώ

διατροφή στο κουνέλι
διατροφή στο κουνέλι
διατροφή στο κουνέλι - δόντια

Αιματουρία στα κουνέλια

, , , , ,

Ως αιματουρία στα κουνέλια περιγράφεται η παρουσία αίματος στα ούρα, ανεξάρτητα απο την αιτία. Χρωστικές ή ουσίες που έχουν καταναλωθεί μέσω διατροφής μπορεί να προσδίδουν μια κόκκινη χροιά στα ούρα που δεν είναι παθολογική.  Δεν θα πρέπει να συγχέονται με την πραγματική αιματουρία. Τέλος, το αίμα από το γεννητικό σωλήνα του θηλυκού μπορεί δημιουργήσει εικόνα αιματουρίας.

ΣΥΜΠΤΩΜΑΤΑ ΑΙΜΑΤΟΥΡΙΑΣ

Κόκκινα ούρα

Επώδυνη ψηλάφηση της κοιλίας

Παρουσία μάζας ή οζιδίου

Διογκωμένη ουροδόχος, που οδηγεί σε διάταση της κοιλίας

Εύκολη δημιουργία αιματωμάτων

Ουρόλιθοι, συχνά ένας μονήρης, μεγάλος ουρόλιθος γίνεται εύκολα αντιληπτός κατά την ψηλάφηση της κοιλίας


ΑΙΤΙΑ ΑΙΜΑΤΟΥΡΙΑΣ

Τα παχύσαρκα, τα θηλυκά και τα ηλικιωμένα κουνέλια είναι πιο επιρρεπή στην εμφάνιση αιματουρίας. Αυτό οφείλεται είτε στην δημιουργία ουρόλιθων, βακτηριακών ουρολοιμώξεων, και/ή αυξημένων επιπέδων ασβεστίου στο αίμα.

Μια ιδιαίτερα συχνή αιτία αίματος στα ούρα στα θηλυκά κουνέλια είναι τα προβλήματα του γεννητικού. Διαταραχές πηκτικότητας, τραυματισμοί στα γεννητικά όργανα και μολύνσεις μπορούν επίσης να προκαλέσουν αιματουρία.


ΔΙΑΓΝΩΣΗ

Ο κτηνίατρός αρχικά θα αποκλείσει φυσικά αίτια που διαταράσσουν το χρώμα των ούρων όπως οι χρωστικές στην τροφή. Επίσης , τα καστανά ή τα πολύ πυκνά ούρα θα πρέπει να διαφοροποιηθούν από την πραγματική αιματουρία. Οι εξετάσεις αίματος και ούρων θα διερευνήσουν τα επίπεδα ασβεστίου ή αεροδυναμικές διαταραχές.

Οι απεικονιστικές μέθοδοι όπως η ακτινογραφία ή/και ο υπέρηχος θα διερευνήσουν την ύπαρξη κάποιας μάζας ή κάποιου ουρόλιθου.

ΘΕΡΑΠΕΙΑ

Η αληθής αιματουρία στα κουνέλια, συχνά αποτελεί σύμπτωμα σοβαρής ασθένειας που χρειάζεται κατάλληλη αντιμετώπιση. Είναι επίσης πιθανό το κουνελάκι σας να έχει χάσει αρκετό αίμα από το ουροποιητικό του και πιθανόν να χρειάζεται υποστήριξη με ορούς και οξυγόνο. Η υπερασβεστιαιμία από την άλλη ρυθμίζεται με ειδική αλλαγή της διατροφής. Εάν το κουνελάκι σας εκδηλώνει συμπτώματα δυσφορίας ή άλγους, ειδικά παυσίπονα θα χορηγηθούν για την φλεγμονή. Τέλος ,τα νεοπλάσματα και οι ουρόλιθοι απαιτούν χειρουργική αφαίρεση.

ΔΙΑΧΕΙΡΙΣΗ

Εφόσον το αρχικό αίτιο πρόκλησης της αιματουρίας αντιμετωπισθεί ο κτηνίατρός θα προγραμματίσει επανεξετάσεις. Οι κλινικές, εργαστηριακές εξετάσεις και απεικονιστικές πιθανόν να χρειαστεί να επαναληφθούν για να διερευνηθεί η πορεία της θεραπείας.

Περισσότερα για τα κουνέλια εδω

Κλείστε ραντεβού μαζί μας εδώ ή εδώ

OLYMPUS DIGITAL CAMERA
Αιματουρία στα κουνέλια
Αιματουρία στα κουνέλια

Η στειρωση στον σκυλο και την γατα

, , , ,

Γιατί η στειρωση στον σκύλο και την γάτα είναι απαραίτητη?


Πολλοί ιδιοκτήτες προσπαθούν να καθυστερήσουν την διαδικασία της στειρωσης.  Αυτό συμβαίνει είτε γιατί δεν θέλουν να παρέμβουν στην σεξουαλικότητα των ζώων τους είτε γιατί φοβούνται την επέμβαση. Δυστυχώς όμως το να αργήσουν να πάρουν αυτή την απόφαση μπορεί να αποβεί σοβαρό για την υγεία του καλύτερού τους φίλου.

Η πυομήτρα αποτελεί την πιο επικίνδυνη παθολογική κατάσταση του γεννητικού συστήματος στην γάτα όσο και στο σκύλο. Προδιαθετικοί παράγοντες  είναι η υπερπλασία ενδομητρίου, η μόλυνση της μήτρας από μικροοργανισμούς στον οίστρο και οι διακιμάνσεις ορμονών στις  φάσεις του κύκλου.

Ζώα που δεν γέννησαν ποτέ είναι πολύ περισσότερο επιρρεπή στην ανάπτυξη πυομήτρας. Συνήθως νοσούν μεσήλικα ή υπερήλικα ζώα, ωστόσο εμφανίζεται και σε μικρότερες ηλικίες.

Εκδήλωση της πυομήτρας

Η νόσος εμφανίζεται με 2 μορφές. Στην «ανοιχτή» πυομήτρα πέρα από την έντονη αδιαθεσία παρατηρείται έξοδος πύου από το αιδίο. Στην «κλειστή» πυομήτρα, ο τράχηλος παραμένει κλειστός και δεν επιτρέπει την έξοδο πύου.

Ο κτηνίατρος θα θέσει διάγνωση της νόσου από τον συνδυασμό ιστορικού, κλινικής εικόνας και των αποτελεσμάτων ακτινοδιάγνωστικής. Απαραίτητος είναι ένας πλήρης αιματολογικός και βιοχημικός έλεγχος του ασθενούς. Αυτό γιατί η πυομήτρα αποτελεί κατάσταση που επιβαρύνει όλα τα εσωτερικά όργανα (ήπαρ, νεφρούς).

Μονόδρομος στην αντιμετώπιση της αποτελεί η επείγουσα χειρουργική αφαίρεση των εσωτερικών γενητικών οργάνων του ασθενούς. Πριν την επέμβαση απαιτείται σταθεροποίηση με ενδοφλέβια οροθεραπεία.

Επιπλέον οφέλη της στειρωσης

Εκτός όμως από την πρόληψη και την θεραπεία της πυομήτρας, η στειρωση του θηλυκού ζώου προλαμβάνει την εμφάνιση νεοπλασιών του μαστού. Συνολικά τα νεοπλάσματα μαστού αποτελούν το 50% όλων των νεοπλασιών του θηλυκού και το 1% του αρσενικού σκύλου (D.J Argyle 2004). Από αυτά δυστυχώς τα μισά είναι κακοήθη και έχουν ήδη δώσει μεταστάσεις την στιγμή της διάγνωσης. Επιπρόσθετα, η στειρωση βοηθά στην πρόληψη εμφάνισης νεοπλασιών των ωοθηκών, των ωαγωγών και της μήτρας και μειώνει την συχνότητα εμφάνισής κάτω από 1-2%.

Κατάλληλος χρόνος για στειρωση

Η στειρωση στον σκύλο πριν τον 1ο οιστρικό κύκλο περιορίζει το ποσοστό εμφάνισης νεοπλασιών μαστού στο 0,05%. Μετά τον 1ο και μετά τον 2ο κύκλο το ποσοστό αναδιαμορφώνεται στο 8% και 26%, αντίστοιχα. Στην γάτα η στειρωση πρίν την ηλικία των 6 μηνών, περιορίζει το ποσοστό εμφάνισης μαστικής νεοπλασίας στο 9% ενώ σε ηλικία 6-12 μηνών το ποσοστό ανεβαίνει στο 14%. Ωστόσο, καλό είναι η στειρωση να γίνεται μετά τον 1ο οιστρικό κύκλο προκειμένου να έχουν διαμορφωθεί τα εξωτερικών γεννητικών οργάνων του ζώου και να αποφευχθούν άλλα προβλήματα (π.χ. νηπιακό αιδοίο).

Στειρωση στα αρσενικά?

Το γεγονός οτι τα αρσενικά ζώα δεν κινδυνεύουν από την εμφάνιση πυομήτρας  δρά καθησυχαστικά για τους ιδιοκτήτες. Αρκετοί δεν θέλουν να επέμβουν στην “αρρενωπότητα” του ζώου τους. Παρόλα αυτά, η εμφάνιση νόσων των όρχεων και των επικουρικών γεννητικών οργάνων (προστάτης) των ενήλικων και ηλικιωμένων αρσενικών ζώων είναι συχνή και επικίνδυνη.

Η υπερπλασία/υπερτροφία του προστάτη επηρεάζεται από την αύξηση της σχέσης οιστρογόνων/ ανδρογόνων με την πρόοδο της ηλικίας. Για να σταματήσει η ορμονική διεγερση που την προκαλεί, γινεται ορχεκτομή. Η χειρουργική αυτή επέμβαση αποτελεί την ευκολότερη και πλέον ασφαλή μέθοδο αντιμετώπισής της παραπάνω νόσου.

Τα νεοπλάσματα των όρχεων αφορούν το 10% των νεοπλασιών στο σκύλο, ενώ συχνά δίνουν μεταστάσεις και στα επιχώρια λεμφογάγγλια. Στα ορμονοεξαρτώμενα νοσήματα του προστάτη ανηκούν τα νεοπλάσματα τα οποία εμφανίζονται σε ηλικιωμένους σκύλους και είναι στην πλειοψηφία τους κακοήθη.

Συμπερασματικά

Οι λόγοι που η στειρωση του ζώου θα πρέπει να γίνεται σε νεαρή ηλικία είναι πολλοί. Αποτελεί μια διαδικασία ρουτίνας, πολύ ωφέλιμη και σαφώς λιγότερο δαπανηρή από την αντιμετώπιση των προβλημάτων που προοκύπτουν εάν δεν προχωρήσετε στην πραγματοποιησή της.

Περισσότερα περιστατικά για τον σκύλο και την γάτα εδώ

στειρωση - πυομήτρα

Πυομήτρα

στειρωση και καρκίνος μαστού

Νεοπλάσματα (καρκίνος) μαστού σε θηλυκό μη στειρωμένο σκύλο