Χειρούργος κτηνίατρος

θυρεογλωσσική κύστη: Χειρουργική αφαίρεση σε σκύλο. Διεθνής δημοσίευση περιστατικού

, , ,

θυρεογλωσσική κύστη - Χειρουργική αφαίρεση σε σκυλο

Διεθνής ανεξάρτητη δημοσίευση από τους Εξειδικευμένους Κτηνιάτρους Μιλτιάδη Μάρκου και Ανθή Ανατολίτου. Το άρθρο έχει τίτλο Θυρεογλωσσική κύστη: Χειρουργική αφαίρεση σε σκυλο (υπερήλικο).  Δημοσιεύτηκε στο Αγγλικό επιστημονικό περιοδικό Veterinary Record Case Reports του εκδοτικού οίκου BMJ τον Ιανουάριο του 2020.

Περίληψη

Σκύλος 12 ετών, θηλυκό, Poodle mix, παχύσαρκο, προσκομίστηκε με βήχα, συριγμό και δυσκολία στην άσκηση. Τα συμπτώματα άρχισαν 2 μήνες πριν από την προσκόμιση. Στην κλινική εξέταση βρέθηκε μια μεγάλη, γεμάτη με υγρό, μάζα στην κοιλιακή μοίρα του τραχήλου. Η υπερηχογραφική εξέταση αποκάλυψε μια μεγάλη, γεμάτη με υγρό χαμηλής ηχογένιας, κύστη. Οι ακτινογραφίες θώρακα έδειξαν αλλοιώσεις βρογχικού τύπου και καρδιομεγαλία (δεξιάς πλευράς) ως αποτέλεσμα χρόνιας βρογχίτιδας. Δεν υπήρχαν ενδείξεις μεταστατικής νόσου. Οι συγκεντρώσεις ορού των Τ4, fT4 και της ορμόνης διέγερσης θυρεοειδούς (TSH) ήταν εντός των κανονικών ορίων. Η κύστη απομακρύνθηκε χειρουργικά. Τα ιστοπαθολογικά ευρήματα υπέδειξαν θυρεογλωσσική κύστη. Εκτός από το σχηματισμό ενός προσωρινού υγρώματος, δεν υπήρξαν άλλες μετεγχειρητικές επιπλοκές. Η διόγκωση είχε εξαφανιστεί εντελώς 3 μήνες μετά την επέμβαση. Στον βαθμό που γνωρίζουν οι συγγραφείς, αυτή είναι μια σπάνια περίπτωση του θυρεογλωσσικής κύστης σε ένα υπερήλικο σκύλο.

Abstract

A 12-year-old, body condition score (BCS) 9, female, Poodle mix dog was presented for coughing, gasping sounds and exercise intolerance. The symptoms started 2 months prior to the presentation. Clinical findings revealed a large, fluid-filled mass on the ventral aspect of the neck. Ultrasound examination identified a large anechoic cyst. Thoracic radiographs revealed signs of bronchial pattern and right-sided cardiomegaly, as a consequence of chronic bronchitis. There was no evidence of metastatic disease. Serum concentrations of T4, fT4 and thyroid-stimulating hormone (TSH) were within normal limits. The cyst was removed via marginal excision. The histopathological findings were suggestive of thyroglossal duct cyst. A thyroglossal duct tract was not identified. Apart from the formation of a temporary seroma, there were no other postsurgical complications. There was no recurrence of the cyst 3 months postoperatively. To the authors’ knowledge, this is a rare case of thyroglossal duct cyst in a geriatric dog.

Διαβάστε εδώ το πλήρες άρθρο: https://vetrecordcasereports.bmj.com/content/8/1/e000996

Περισσότερα κτηνιατρικά άρθρα και περιστατικά εδώ

Άλλο άρθρο σχετικό με χειρουργική αφαίρεση σε σκυλο εδω

Χειρουργική αποκατάσταση εξαρθρήματος επιγονατίδας από χειρούργο ορθοπεδικο κτηνιατρο

, , , ,

Τι είναι το εξάρθρημα επιγονατίδας;


Η άρθρωση του γόνατος συνδέει το μηριαίο οστούν, (το μηρό) και την κνήμη (κνήμη). Η επιγονατίδα, (γόνατο), βρίσκεται κανονικά σε μια αυλάκωση που ονομάζεται αύλακα της τροχιλίας και βρίσκεται στο τέλος του μηριαίου οστού. Ενα εξάρθρημα επιγονατίδας σημαίνει ότι κινείται έξω από την κανονική της θέση και επιστρέφη ή μένει μόνιμα εκτός.


Τι προκαλεί αστάθεια;

Η επιγονατίδα κάθεται κάτω από έναν σύνδεσμο που ονομάζεται επιγονατιδικός σύνδεσμος. Αυτός ο σύνδεσμος συνδέει τους μεγάλους μυς του μηρού. Όταν οι μυϊκοί μύες συστέλλονται, η δύναμη μεταδίδεται μέσω του επιγονατιδικού συνδέσμου, τραβώντας την οσφυϊκή χώρα. Αυτό έχει ως αποτέλεσμα την επέκταση ή ίσιωμα του γόνατος. Η επιγονατίδα ολισθαίνει επάνω και κάτω στην αυλάκωση και βοηθά στη διατήρηση του επιγονατιδικού συνδέσμου στη θέση του κατά τη διάρκεια αυτής της κίνησης.

Η επιγονατίδα θα ξεφύγει από την αυλάκωση κατά την επέκταση του ποδιού εάν η τροχαλική αυλάκωση είναι υπερβολικά ρηχή, εάν η γάτα έχει πόδια όπου τα οστά τους είναι υπερβολικά καμπυλωτά ή εάν το σημείο προσκόλλησης στην κνήμη είναι εκτός κέντρου.

Αν και οποιαδήποτε φυλή γάτας μπορεί να προσβληθεί από την νόσο, υπάρχει γενετική προδιάθεση στις γάτες Devon Rex και Abyssinian. Σε ορισμένες περιπτώσεις, μπορεί να εμφανιστεί εξάρθρημα λόγω τραύματος στα οστά ή στους μυς της περιοχής.


Βαθμοί εξαρθρήματος


Υπάρχουν 4 βαθμοί επιγονατιδικής εκτόνωσης. Η επιγονατίδα βαθμού Ι σημαίνει ότι η επιγονατίδα μπορεί να βγεί από την αυλάκωση ασκώντας πίεση σε αυτήν, αλλά μόλις απελευθερωθεί η πίεση, η επιγονατίδα επιστρέφει στη θέση της. Η επιγονατίδα βαθμού II σημαίνει ότι η επιγονατίδα θα εμφανίζεται μόνη της διαλείπουσα ολίσθηση και θα παραμείνει έξω μέχρις ότοθ έρθει σε τέτοια θέση όπου η επιγονατίδα μπορεί να επιστρέψει στην αυλάκωση. Με την επιγονατίδα βαθμού III, η επιγονατίδα είναι έξω από την αύλακα κατά το μεγαλύτερο μέρος του χρόνου, αλλά μπορεί να ωθηθεί με το χέρι πίσω στην αυλάκωση. Με επιγονατίδα βαθμού IV, η επιγονατίδα είναι μονίμως έξω από την αυλάκωση και δεν μπορεί να επανατοποθετηθεί με το χέρι. Σε ορισμένες προσβεβλημένες γάτες, και οι δύο επιγονατίδες μπορεί να πάσχουν σε διαφορετικό βαθμό.

Ποια είναι τα σημάδια της επιγονατιδικής εξάρθρωσης;


Τα σημεία της επιγονατιδικής εκτόξευσης περιλαμβάνουν διαλείπουσα  κάμψη του πληγέντος ποδιού όταν περπατά ή τρέχει η γάτα ή δυσκολία στο άλμα. Όταν επιστρέψει η επιγονατίδα στην κανονική της θέση, η γάτα θα είναι σε θέση να συνεχίσει το κανονικό περπάτημα. Πολλές γάτες που έχουν αυτή την κατάσταση μαθαίνουν πώς να κλωτσούν το πόδι στο πλάι. Με την πάροδο του χρόνου, οι μαλακοί ιστοί γύρω από τον αρθρωτό σύνδεσμο καταστρέφονται και / ή τεντώνονται και γίνεται ευκολότερο για το βλεννογόνο να ξεφύγει από τη θέση του.


Πώς γίνεται διάγνωση του εξαρθρήματος επιγονατίδας;

Ο Ορθοπεδικος κτηνιατρος θα διαγνώσει την νόσο αισθανόμενος την εκτοπισμένη επιγονατίδα κατά την ψηλάφηση του ποδιού.  Σε άλλες περιπτώσεις, ένα ιατρικό ιστορικό διαλείπουσας χωλότητας μπορεί να υποδηλώνει αυτό το πρόβλημα και ο κτηνίατρος θα επιβεβαιώσει αν προκαλείται από επιγονατιδικό εξάρθρημα κατά την εξέταση του προσβεβλημένου ποδιού. Οι ακτινογραφίες εκτελούνται συνήθως για να προσδιοριστεί η έκταση του προβλήματος και για να ανιχνευθεί εάν υπάρχουν άλλες αλλαγές ή ανωμαλίες στην άρθρωση, ιδιαίτερα εάν η εκτόνωση προκαλείται από τραύμα.

 

Ποιά είναι τα μακροπρόθεσμα προβλήματα για τη γάτα?

Αυτό εξαρτάται από τον βαθμό του προβλήματος και αν και τα δύο πόδια επηρεάζονται στον ίδιο βαθμό. Όσο υψηλότερος είναι ο βαθμός, τόσο πιο πιθανό είναι η γάτα να αναπτύξει μακροπρόθεσμα προβλήματα. Ορισμένες γάτες, ειδικά με επιγονατίδα βαθμού Ι, μπορούν να ανεχθούν αυτή την πάθηση για πολλά χρόνια, ακόμη και για όλη τη ζωή τους. Ωστόσο, καθώς η γάτα μεγαλώνει, η αρθρίτιδα αναπτύσσεται και έχει ως αποτέλεσμα όχι μόνο τη μειωμένη κινητικότητα, αλλά και τον πόνο στις αρθρώσεις. Μόλις αναπτυχθεί η αρθρίτιδα, δεν μπορεί να αντιστραφεί. Επιπλέον, η επιγονατιδική ολίσθηση προδιαθέτει το γόνατο σε άλλους τραυματισμούς, ειδικά στους σχισμένους συνδέσμους.

Μπορεί μια διόγκωση της επιγονατίδας να διορθωθεί;

Η νόσος μπορεί να λυθεί χειρουργικά, κυρίως όταν η επιγονατίδα εξαρθρώνεται συχνά. Με ήπια εξασθένηση βαθμού Ι, η χειρουργική επέμβαση μπορεί να μην είναι απαραίτητη. Για τις περισσότερες γάτες που πάσχουν, η χειρουργική επέμβαση συνιστάται νωρίτερα και όχι αργότερα για να ελαχιστοποιηθεί η πιθανότητα εμφάνισης αρθρίτιδας. Όσο υψηλότερος είναι ο βαθμός εξαρθρήματος, τόσο πιο σύντομα θα πρέπει να γίνει η χειρουργική επέμβαση.

Υπάρχουν διάφορες διαφορετικές χειρουργικές τεχνικές που χρησιμοποιούνται για την επιδιόρθωση. Μπορούν να περιλαμβάνουν εμβάθυνση της τροχαλικής αυλάκωσης έτσι ώστε η επιγονατίδα να παραμένει στη θέση της και να σφίξουμε την αρθρική κάψουλα και τους μαλακούς ιστούς που περιβάλλουν την άρθρωση για να παρέχουν πρόσθετη σταθερότητα. Αν το σημείο σύνδεσης του επιγονατιδικού συνδέσμου στην κνήμη είναι σε λάθος ανατομική θέση, αυτό θα διορθωθεί επίσης. Μετεγχειρητικά, η περίοδος αποκατάστασης είναι συνήθως πολύ γρήγορη, ειδικά με κατάλληλη αντιμετώπιση του πόνου.

Ποια είναι η πρόγνωση;

Εάν ο Εξειδικευμένος Χειρούργος Ορθοπεδικος Κτηνιατρος κάνει την χειρουργική επέμβαση πριν από την εμφάνιση αρθρίτιδας ή άλλου τραυματισμού στο γόνατο, η πρόγνωση είναι εξαιρετική. Η γάτα σας πρέπει να ανακτήσει την πλήρη χρήση του ποδιού της. Ωστόσο, εάν η αρθρίτιδα έχει ήδη αναπτυχθεί στην άρθρωση του γόνατος, η γάτα σας μπορεί να παρουσιάσει διαλείπον πόνο στο πόδι και η αρθρίτιδα μπορεί να προχωρήσει. Τα αντιφλεγμονώδη συνταγογραφούμενα φάρμακα και τα συμπληρώματα αρθρώσεων μπορεί να επιβραδύνουν την πρόοδο της αρθρίτιδας και του πόνου. Η μείωση βάρους συνιστάται επίσης για γάτες που είναι υπέρβαρες. Καλέστε μας και θα συζητήσουμε μαζί την καταλληλότερη προσέγγιση για την γάτα σας.

Χειρουργική αποκατάσταση στην ΚΤΗΝΙΑΤΡΙΚΗ ΜΟΝΑΔΑ ΥΓΕΙΑΣ

Η χειρούργος ορθοπεδικος κτηνιατρος Ανθή Ανατολίτου προχωρα σε χειρουργική αποκατάσταση μόνιμου εξαρθρήματος επιγονατίδας προς τα έσω, σε γάτα 3 ετών, στο παρακάτω περιστατικό. Η τεχνική περιλαμβάνει την εκβάθυνση της αύλακας της τροχιλίας, την ταυτόχρονη μετάθεση του κνημιαίου κυρτώματος προς τα έξω και την οστεοσύνθεση του με ήλωση και ταινία εφελκυσμού με χρήση συνθετικού ράμματος, λόγω μικρού σωματικού μεγέθους του ζώου.

Περισσότερα περιστατικά εδώ

Δείτε τις υπηρεσίες που προσφέρουμε εδώ

Βιογραφικό της Εξειδικευμένης στην ορθοπεδική χειρουργική Ανθής Ανατολίτου εδώ

Για ορθοπεδική εξέταση, ακτινογραφίες και χειρουργεία θα μας βρείτε εδώ ή εδώ

xray_pros8iopis8ia

Προεγχειρητική προσθιοπίσθια ακτινογραφία γόνατος. Η επιγονατίδα εμφανίζεται μόνιμα εξαρθρωμένη προς τα έσω.

xray_plagioplagia

Προεγχειριτική πλαγιοπλάγια ακτινογραφία γονάτου.

Χειρουργική αποκατάσταση εξαρθρήματος επιγονατίδας - ορθοπεδικος κτηνιατρος

Διεγχειρητική φωτογραφία. Εμφανής η αβαθής αύλακα της τροχιλίας.

Χειρουργική αποκατάσταση εξαρθρήματος επιγονατίδας - ορθοπεδικος κτηνιατρος

Διεγχειρητική φωτογραφία. Η χειρούργος ορθοπεδικος κτηνιατρος προχωρα σε υποσκαφή και εκβάθυνσης της αύλακας της τροχιλίας.

Χειρουργική αποκατάσταση εξαρθρήματος επιγονατίδας - ορθοπεδικος κτηνιατρος

Διεγχειρητική φωτογραφία. Οστεοτομή του κνημιαίου κυρτώματος.

Χειρουργική αποκατάσταση εξαρθρήματος επιγονατίδας - ορθοπεδικος κτηνιατρος

Διεγχειρητική φωτογραφία. Μετάθεση του κνημιαίου κυρτώματος προς τα έξω, οστεοσύνθεση με ήλωση κα ταυτόχρονη τοποθέτηση ταινίας εφελκυσμού με συνθετικό ράμμα.

Δισκοσπονδυλίτιδα του σκύλου

, , ,

Τι είναι η δισκοσπονδυλίτιδα του σκύλου;

Η δισκοσπονδυλίτιδα του σκύλου είναι μια μόλυνση του χώρου των μεσοσπονδύλιων δίσκων που βρίσκονται μεταξύ των σπονδύλων. Μπορεί να συμβεί ως αποτέλεσμα εξάπλωσης λοίμωξης από άλλα μέρη του σώματος ή από τοπική μόλυνση μόνο στο χώρο του δίσκου. Μπορεί να εμφανιστεί και σε ζώα που νοσούν από B.canis.

Συνήθως προκαλείται από βακτηριακή λοίμωξη. Ωστόσο, μπορεί να εμφανιστεί μυκητιακή δισποσπονδυλίτιδα. Εμφανίζεται συχνότερα σε αρσενικά μεγαλόσωμα, μικρά έως μεσήλικα σκυλιά, όπως οι Γερμανικοί Ποιμενικοί και Rottweilers. Τα σκυλιά που δεν έχουν στειρωθεί και αναπτύξουν λοίμωξη του προστάτη έχουν μεγαλύτερη πιθανότητα να νοσήσουν από δισκοσπονδυλίτιδα. Το ίδιο και τα ανοσοκατασταλμένα.

Ποια είναι τα κλινικά συμπτώματα της δισποσπονδυλίτιδας του σκύλου;

Τα πιο κοινά κλινικά συμπτώματα είναι ο πόνος στην ράχη ή στον αυχένα, η απροθυμία για περπάτημα και η μειωμένη όρεξη. Ορισμένοι σκύλοι μπορεί να φωνάξουν όταν σηκώνονται ή είναι απρόθυμοι να τρέξουν. Η θέση του πόνου εξαρτάται από τη θέση της λοίμωξης. Η δυσκοσπονδυλίτιδα του σκύλου εμφανίζεται συχνότερα στο κάτω μέρος της πλάτης, αλλά μπορεί να εμφανιστεί οπουδήποτε κατά μήκος της σπονδυλικής στήλης. Εάν η λοίμωξη είναι σοβαρή ή δεν διαγνωσθεί, το οστό μπορεί να γίνει πολύ αδύναμο και να είναι επιρρεπές σε κάταγμα που οδηγεί σε περαιτέρω συμπίεση του νωτιαίου μυελού. Σε ορισμένες περιπτώσεις, η μόλυνση μπορεί επίσης να εξαπλωθεί για να επηρεάσει το νωτιαίο μυελό. Εάν αυτό συμβεί τα ζώα μπορούν να παραλυσούν.

Πώς γίνεται διάγνωση;

Οι ακτινογραφίες συχνά παρουσιάζουν ενδείξεις μόλυνσης στο χώρο του δίσκου μερικές μέρες μετά την εμφάνιση της κλινικής εικόνας. Η μαγνητική τομογραφία και η αξονική προτιμάται για καλύτερη απεικόνιση του οστού και του νωτιαίου μυελού. Σε κάποιες περιπτώσεις μια βελόνα μπορεί να οδηγηθεί στο χώρο των μεσοσπονδυλικών δίσκων ώστε να αναρροφήθει υλικό για καλλιέργεια.

Πώς αντιμετωπίζεται;

Η κατάλληλη αντιβιοτική ή αντιμυκητιασική θεραπεία διαμορφώνεται με βάση τον τύπο του μολυσματικού οργανισμού που προκύπτει από την καλλιέργεια. Σε πολλές περιπτώσεις, μέχρι να ταυτοποιηθεί ο μολυσματικός οργανισμός, αρχίζουμε θεραπεία με ένα αντιβιοτικό που θανατώνει τον πιο κοινό τύπο βακτηρίων στην συγκεκριμένη νόσο. Σε περίπτωση συμπίεσης του νωτιαίου μυελού είναι απαραίτητη η χειρουργική αποσυμπίεση. Η θεραπεία για τη δισκοσπονδυλίτιδα συνεχίζεται για τουλάχιστον τέσσερις έως έξι μήνες, με επανελέγχους τόσο νευρολογικά όσο και μέσω ακτινογραφιών σε τακτά χρονικά διαστήματα. Όταν ένα ζώο έχει απαλλαγεί από πόνο και οι ακτινογραφίες δείχνουν διακοπή της εξέλιξης της νόσου, η θεραπεία μπορεί να διακοπεί.

Ποια είναι η πρόγνωση;

Με έγκαιρη και κατάλληλη θεραπεία, η πρόγνωση είναι καλή για σκύλους με βακτηριακή δισποσπονδυλίτιδα. Η μυκητιακή δισκοσπονδυλίτιδα έχει φτωχή πρόγνωση. Η επαναμόλυνση σε μήνες ή χρόνια μετά τη θεραπεία μπορεί να συμβεί σε μερικούς σκύλους.

Παρουσίαση περιστατικού στην Κλινική Ζώων ΚΤΗΝΙΑΤΡΙΚΗ ΜΟΝΑΔΑ ΥΓΕΙΑΣ:

Νευρολογική αποκατάσταση της πάρεσης των οπίσθιων άκρων,της λειτουργίας της ουροδόχου κύστης και της κινητικότητας της ουράς, σε σκύλο 5 ετών με δισκοσπονδυλίτιδα απο staphylococcus aureus. Ο σκύλος εμφάνιζε έντονο άλγος ακομα και σε απλούς χειρισμούς στην οπίσθια επιφάνεια της ράχη του. Η θεραπευτική προσέγγιση ηταν συνδυασμός χορηγήσης αντιβιοτικών, μετά απο καλλιέργεια μεσοσπονδύλιου υλικού και ειδικές ορολογικές εξετάσεις (B.Canis), επί 6 εβδομάδες. Επιπλέον πραγματοποιήθηκε και νευροχειρουργική επέμβαση αποσυμπίεσης του νωτιαίου μυελού στο μεσοσπονδυλιο διαστημα O3-O4 με ραχιαιοπλάγια πεταλεκτομή. Την επέμβαση πραγματοποίησε η Εξειδικευμένη Χειρουργός Ορθοπεδικός Ανθη Ανατολίτου

Δισκοσπονδυλίτιδα του σκύλου

Δισκοσπονδυλίτιδα Ο3-Ο4 (απουσία μεσοσπονδύλιου διαστήματος με λυτικές εστίες, σκλήρωση των μεσοσπονδύλιων αρθρικών επιφανειών και παραγωγή νέου οστού/σπονδύλωση)

Δισκοσπονδυλίτιδα του σκύλου

Παθολογική ζώνη (πριν την ραχιαιοπλάγια πεταλεκτομή)

Δισκοσπονδυλίτιδα του σκύλου

Μετά την ραχιαιοπλάγια πεταλεκτομή.(το βέλος δείχνει τον νωτιαίο μυελό που έχει αποκαλυφθεί)

ΜΕΤ. ΔΙΣΚ 1

Η Ροζα μετεγχειριτικά (72 ώρες)

Screenshot (34)

Post op video

Υπερπλασια προστατη και στείρωση στον σκύλο

, , ,

Αίτια και εικόνα

Η καλοήθης υπερπλασια προστατη αδένα αποτελεί νόσο που αφορά τους αρσενικούς σκύλους, μετά τα 6-7 έτη. Η διόγκωση είναι αποτέλεσμα επίδρασης των φυσικών ανδρογόνων ή αναλογίας μεταξύ ανδρογόνων και οιστρογόνων στον αδένα. Το αποτέλεσμα είναι η συμμετρική διόγκωση των 2 λοβών του προστάτη. Συνήθως εμφανίζονται συμπτώματα όπως αιματουρία, συχνοουρία και τεινεσμοί κατά την αφόδευση.

Διάγνωση

Η διάγνωση γίνεται με δαχτυλική ψηλάφηση του αδένα και απεικόνιση με ακτινογράφημα κοιλίας. Ο διογκωμένος προστάτης προβάλει  εκτός της πυέλου, πίσω από την ουροδόχο κύστη. Καλό είναι σε αυτές τις περιπτώσεις να ελέγχεται το παρέγχυμα του αδένα με υπερηχοτομογραφία. Αυτό απαιτείται ώστε να αποκλειστούν περιπτώσεις με παρά- ή ενδό-προστατικών κύστεων, αλλοιώσεις που παραπέμπουν σε αποστήματα-προστατίτιδες ή και νεοπλασίες.

Τέλος με το υπερηχοτομογράφημα μπορούμε να ελέγξουμε για μεταστάσεις, στους υποσφυίκους κυρίως λεμφαδένες, σε περιπτώσεις νεοπλασίας. Η τελική διάγνωση σε αυτές τις περιπτώσεις γίνεται με βιοψία. Στην περίπτωση του παραπάνω περιστατικού που προσκομίστηκε στην κλινική μας, υπάρχει χαρακτηριστική διόγκωση στην ακτινογραφία. Επίσης, παρατηρείται συμμετρική διόγκωση των 2 λοβών του προστάτη στην υπερηχοτομογραφία. Ο προστάτης κατά την δακτυλική ψηλάφηση που προηγήθηκε, βρέθηκε να είναι ανώδυνος και συμμετρικα διογκωμένος. Η οριστική θεραπεία της καλοήθους υπερπλασίας προστάτη είναι η στείρωση του αρσενικού σκύλου (ορχεκτομή). Μετά την ολοκλήρωση της, ακολουθεί προοδευτική συρρίκνωση του προστάτη σε περίπου 9 εβδομάδες. Εναλλακτικά, υπάρχει φαρμακευτικό σχήμα που οδηγεί σε μερική συρρίκνωση του προστάτη για όσο αυτό συνεχίζεται. Αυτο αφορά κυρίως ζώα που προορίζονται για αναπαραγωγή σε επίπεδο εκτροφής. Δεν αποτελεί οριστική θεραπεία και η νόσος θα υποτροπιάσει κατά την διακοπή της αγωγής.

Για περισσότερες πληροφορίες που αφορούν την νόσο επικοινωνήστε με την κλινική.

Για περισσότερες πληροφορίες σχετικά με την στείρωση αρσενικού και θηλυκου σκύλου – γάτας πατήστε εδω

Υπερπλασια προστατη και στείρωση σε σκύλο

Πλάγιο ακτινογράφημα κοιλίας

Υπερπλασια προστατη και στείρωση σε σκύλο

Οι 2 συμμετρικά διογκωμένοι λοβοί του αδένα

Υπερπλασια προστατη και στείρωση σε σκύλο

Υπερηχοτομογράφημα του προστάτη

Υπερπλασια προστατη και στείρωση σε σκύλο

Μετεγχειρητική εικόνα της τομής μετά από ενδοδερμική ραφή

meta_ananipsi

Λίγο μετά την ανάνηψη

Η στειρωση στον σκυλο και την γατα

, , , ,

Γιατί η στειρωση στον σκύλο και την γάτα είναι απαραίτητη?


Πολλοί ιδιοκτήτες προσπαθούν να καθυστερήσουν την διαδικασία της στειρωσης.  Αυτό συμβαίνει είτε γιατί δεν θέλουν να παρέμβουν στην σεξουαλικότητα των ζώων τους είτε γιατί φοβούνται την επέμβαση. Δυστυχώς όμως το να αργήσουν να πάρουν αυτή την απόφαση μπορεί να αποβεί σοβαρό για την υγεία του καλύτερού τους φίλου.

Η πυομήτρα αποτελεί την πιο επικίνδυνη παθολογική κατάσταση του γεννητικού συστήματος στην γάτα όσο και στο σκύλο. Προδιαθετικοί παράγοντες  είναι η υπερπλασία ενδομητρίου, η μόλυνση της μήτρας από μικροοργανισμούς στον οίστρο και οι διακιμάνσεις ορμονών στις  φάσεις του κύκλου.

Ζώα που δεν γέννησαν ποτέ είναι πολύ περισσότερο επιρρεπή στην ανάπτυξη πυομήτρας. Συνήθως νοσούν μεσήλικα ή υπερήλικα ζώα, ωστόσο εμφανίζεται και σε μικρότερες ηλικίες.

Εκδήλωση της πυομήτρας

Η νόσος εμφανίζεται με 2 μορφές. Στην «ανοιχτή» πυομήτρα πέρα από την έντονη αδιαθεσία παρατηρείται έξοδος πύου από το αιδίο. Στην «κλειστή» πυομήτρα, ο τράχηλος παραμένει κλειστός και δεν επιτρέπει την έξοδο πύου.

Ο κτηνίατρος θα θέσει διάγνωση της νόσου από τον συνδυασμό ιστορικού, κλινικής εικόνας και των αποτελεσμάτων ακτινοδιάγνωστικής. Απαραίτητος είναι ένας πλήρης αιματολογικός και βιοχημικός έλεγχος του ασθενούς. Αυτό γιατί η πυομήτρα αποτελεί κατάσταση που επιβαρύνει όλα τα εσωτερικά όργανα (ήπαρ, νεφρούς).

Μονόδρομος στην αντιμετώπιση της αποτελεί η επείγουσα χειρουργική αφαίρεση των εσωτερικών γενητικών οργάνων του ασθενούς. Πριν την επέμβαση απαιτείται σταθεροποίηση με ενδοφλέβια οροθεραπεία.

Επιπλέον οφέλη της στειρωσης

Εκτός όμως από την πρόληψη και την θεραπεία της πυομήτρας, η στειρωση του θηλυκού ζώου προλαμβάνει την εμφάνιση νεοπλασιών του μαστού. Συνολικά τα νεοπλάσματα μαστού αποτελούν το 50% όλων των νεοπλασιών του θηλυκού και το 1% του αρσενικού σκύλου (D.J Argyle 2004). Από αυτά δυστυχώς τα μισά είναι κακοήθη και έχουν ήδη δώσει μεταστάσεις την στιγμή της διάγνωσης. Επιπρόσθετα, η στειρωση βοηθά στην πρόληψη εμφάνισης νεοπλασιών των ωοθηκών, των ωαγωγών και της μήτρας και μειώνει την συχνότητα εμφάνισής κάτω από 1-2%.

Κατάλληλος χρόνος για στειρωση

Η στειρωση στον σκύλο πριν τον 1ο οιστρικό κύκλο περιορίζει το ποσοστό εμφάνισης νεοπλασιών μαστού στο 0,05%. Μετά τον 1ο και μετά τον 2ο κύκλο το ποσοστό αναδιαμορφώνεται στο 8% και 26%, αντίστοιχα. Στην γάτα η στειρωση πρίν την ηλικία των 6 μηνών, περιορίζει το ποσοστό εμφάνισης μαστικής νεοπλασίας στο 9% ενώ σε ηλικία 6-12 μηνών το ποσοστό ανεβαίνει στο 14%. Ωστόσο, καλό είναι η στειρωση να γίνεται μετά τον 1ο οιστρικό κύκλο προκειμένου να έχουν διαμορφωθεί τα εξωτερικών γεννητικών οργάνων του ζώου και να αποφευχθούν άλλα προβλήματα (π.χ. νηπιακό αιδοίο).

Στειρωση στα αρσενικά?

Το γεγονός οτι τα αρσενικά ζώα δεν κινδυνεύουν από την εμφάνιση πυομήτρας  δρά καθησυχαστικά για τους ιδιοκτήτες. Αρκετοί δεν θέλουν να επέμβουν στην “αρρενωπότητα” του ζώου τους. Παρόλα αυτά, η εμφάνιση νόσων των όρχεων και των επικουρικών γεννητικών οργάνων (προστάτης) των ενήλικων και ηλικιωμένων αρσενικών ζώων είναι συχνή και επικίνδυνη.

Η υπερπλασία/υπερτροφία του προστάτη επηρεάζεται από την αύξηση της σχέσης οιστρογόνων/ ανδρογόνων με την πρόοδο της ηλικίας. Για να σταματήσει η ορμονική διεγερση που την προκαλεί, γινεται ορχεκτομή. Η χειρουργική αυτή επέμβαση αποτελεί την ευκολότερη και πλέον ασφαλή μέθοδο αντιμετώπισής της παραπάνω νόσου.

Τα νεοπλάσματα των όρχεων αφορούν το 10% των νεοπλασιών στο σκύλο, ενώ συχνά δίνουν μεταστάσεις και στα επιχώρια λεμφογάγγλια. Στα ορμονοεξαρτώμενα νοσήματα του προστάτη ανηκούν τα νεοπλάσματα τα οποία εμφανίζονται σε ηλικιωμένους σκύλους και είναι στην πλειοψηφία τους κακοήθη.

Συμπερασματικά

Οι λόγοι που η στειρωση του ζώου θα πρέπει να γίνεται σε νεαρή ηλικία είναι πολλοί. Αποτελεί μια διαδικασία ρουτίνας, πολύ ωφέλιμη και σαφώς λιγότερο δαπανηρή από την αντιμετώπιση των προβλημάτων που προοκύπτουν εάν δεν προχωρήσετε στην πραγματοποιησή της.

Περισσότερα περιστατικά για τον σκύλο και την γάτα εδώ

στειρωση - πυομήτρα

Πυομήτρα

στειρωση και καρκίνος μαστού

Νεοπλάσματα (καρκίνος) μαστού σε θηλυκό μη στειρωμένο σκύλο