στειρωση γάτας

Γιατί η στειρωση στον σκύλο και την γάτα είναι απαραίτητη?

Πολλοί ιδιοκτήτες προσπαθούν να καθυστερήσουν την διαδικασία της στειρωσης.  Αυτό συμβαίνει είτε γιατί δεν θέλουν να παρέμβουν στην σεξουαλικότητα των ζώων τους είτε γιατί φοβούνται την επέμβαση. Δυστυχώς όμως το να αργήσουν να πάρουν αυτή την απόφαση μπορεί να αποβεί σοβαρό για την υγεία του καλύτερού τους φίλου.

Η πυομήτρα αποτελεί την πιο επικίνδυνη παθολογική κατάσταση του γεννητικού συστήματος στην γάτα όσο και στο σκύλο. Προδιαθετικοί παράγοντες  είναι η υπερπλασία ενδομητρίου, η μόλυνση της μήτρας από μικροοργανισμούς στον οίστρο και οι διακιμάνσεις ορμονών στις  φάσεις του κύκλου.

Ζώα που δεν γέννησαν ποτέ είναι πολύ περισσότερο επιρρεπή στην ανάπτυξη πυομήτρας. Συνήθως νοσούν μεσήλικα ή υπερήλικα ζώα, ωστόσο εμφανίζεται και σε μικρότερες ηλικίες.

Εκδήλωση της πυομήτρας

Η νόσος εμφανίζεται με 2 μορφές. Στην «ανοιχτή» πυομήτρα πέρα από την έντονη αδιαθεσία παρατηρείται έξοδος πύου από το αιδίο. Στην «κλειστή» πυομήτρα, ο τράχηλος παραμένει κλειστός και δεν επιτρέπει την έξοδο πύου.

Ο κτηνίατρος θα θέσει διάγνωση της νόσου από τον συνδυασμό ιστορικού, κλινικής εικόνας και των αποτελεσμάτων ακτινοδιάγνωστικής. Απαραίτητος είναι ένας πλήρης αιματολογικός και βιοχημικός έλεγχος του ασθενούς. Αυτό γιατί η πυομήτρα αποτελεί κατάσταση που επιβαρύνει όλα τα εσωτερικά όργανα (ήπαρ, νεφρούς).

Μονόδρομος στην αντιμετώπιση της αποτελεί η επείγουσα χειρουργική αφαίρεση των εσωτερικών γενητικών οργάνων του ασθενούς. Πριν την επέμβαση απαιτείται σταθεροποίηση με ενδοφλέβια οροθεραπεία.

Επιπλέον οφέλη της στειρωσης

Εκτός όμως από την πρόληψη και την θεραπεία της πυομήτρας, η στειρωση του θηλυκού ζώου προλαμβάνει την εμφάνιση νεοπλασιών του μαστού. Συνολικά τα νεοπλάσματα μαστού αποτελούν το 50% όλων των νεοπλασιών του θηλυκού και το 1% του αρσενικού σκύλου (D.J Argyle 2004). Από αυτά δυστυχώς τα μισά είναι κακοήθη και έχουν ήδη δώσει μεταστάσεις την στιγμή της διάγνωσης. Επιπρόσθετα, η στειρωση βοηθά στην πρόληψη εμφάνισης νεοπλασιών των ωοθηκών, των ωαγωγών και της μήτρας και μειώνει την συχνότητα εμφάνισής κάτω από 1-2%.

Κατάλληλος χρόνος για στειρωση

Η στειρωση στον σκύλο πριν τον 1ο οιστρικό κύκλο περιορίζει το ποσοστό εμφάνισης νεοπλασιών μαστού στο 0,05%. Μετά τον 1ο και μετά τον 2ο κύκλο το ποσοστό αναδιαμορφώνεται στο 8% και 26%, αντίστοιχα. Στην γάτα η στειρωση πρίν την ηλικία των 6 μηνών, περιορίζει το ποσοστό εμφάνισης μαστικής νεοπλασίας στο 9% ενώ σε ηλικία 6-12 μηνών το ποσοστό ανεβαίνει στο 14%. Ωστόσο, καλό είναι η στειρωση να γίνεται μετά τον 1ο οιστρικό κύκλο προκειμένου να έχουν διαμορφωθεί τα εξωτερικών γεννητικών οργάνων του ζώου και να αποφευχθούν άλλα προβλήματα (π.χ. νηπιακό αιδοίο).

Στειρωση στα αρσενικά?

Το γεγονός οτι τα αρσενικά ζώα δεν κινδυνεύουν από την εμφάνιση πυομήτρας  δρά καθησυχαστικά για τους ιδιοκτήτες. Αρκετοί δεν θέλουν να επέμβουν στην “αρρενωπότητα” του ζώου τους. Παρόλα αυτά, η εμφάνιση νόσων των όρχεων και των επικουρικών γεννητικών οργάνων (προστάτης) των ενήλικων και ηλικιωμένων αρσενικών ζώων είναι συχνή και επικίνδυνη.

Η υπερπλασία/υπερτροφία του προστάτη επηρεάζεται από την αύξηση της σχέσης οιστρογόνων/ ανδρογόνων με την πρόοδο της ηλικίας. Για να σταματήσει η ορμονική διεγερση που την προκαλεί, γινεται ορχεκτομή. Η χειρουργική αυτή επέμβαση αποτελεί την ευκολότερη και πλέον ασφαλή μέθοδο αντιμετώπισής της παραπάνω νόσου.

Τα νεοπλάσματα των όρχεων αφορούν το 10% των νεοπλασιών στο σκύλο, ενώ συχνά δίνουν μεταστάσεις και στα επιχώρια λεμφογάγγλια. Στα ορμονοεξαρτώμενα νοσήματα του προστάτη ανηκούν τα νεοπλάσματα τα οποία εμφανίζονται σε ηλικιωμένους σκύλους και είναι στην πλειοψηφία τους κακοήθη.

Συμπερασματικά

Οι λόγοι που η στειρωση του ζώου θα πρέπει να γίνεται σε νεαρή ηλικία είναι πολλοί. Αποτελεί μια διαδικασία ρουτίνας, πολύ ωφέλιμη και σαφώς λιγότερο δαπανηρή από την αντιμετώπιση των προβλημάτων που προοκύπτουν εάν δεν προχωρήσετε στην πραγματοποιησή της.

Περισσότερα περιστατικά για τον σκύλο και την γάτα εδώ