Παθολογία του σκύλου

Σε αυτή την κατηγορία μπορείτε να δείτε χειρουργικά, απεικονιστικά και παθολογικά περιστατικά σε σκύλους.

ΣΚΥΛΟΣ

σκυλος

Λοιμωξεις στο αυτι – ωτιτιδες

Οι ωτίτιδες είναι ένα κοινό πρόβλημα υγείας του σκύλου και μπορεί να προκληθούν από αλλεργίες, μύκητες , ακάρεα, βακτήρια και άλλα. Τα συμπτώματα που μπορεί να έχει ο σκυλος σας όταν έχει ωτίτιδα περιλαμβάνουν.: Τίναγμα κεφαλής ή κλίση κεφαλής, δυσοσμία του αυτιού, σοβαρές γρατσουνιές στην περιοχή-πρόσωπο και ελλειψη ισορροπίας. Ακόμη, ερυθρότητα του καναλιού του αυτιού, πρήξιμο του εξωτερικού τμήματος του αυτιού, καφέ-κίτρινο ή αιματηρό έκκριμα. Εάν νομίζετε ότι πάσχει απο ωτίτιδα ο σκυλος σας, πρέπει να εξεταστεί από κτηνίατρο. Στις περισσότερες περιπτώσεις, ο καθαρισμός και η φαρμακευτική αγωγή του ακουστικού σωλήνα θα θεραπέυσουν γρήγορα μια λοίμωξη. Εντούτοις, μπορεί να χρειαστεί χειρουργική επέμβαση για χρόνιες λοιμώξεις ή αν τα τινάγματα του κεφαλιού προκαλέσουν ρήξη  αγγείου στο εσωτερικό μέρος του πτερυγίου (ωταιμάτωμα).

Εντερικα παρασιτα

Οποιαδήποτε μόλυνση από εντερικά παράσιτα μπορεί να προκαλέσει προβλήματα στον σκύλο. Καποια όπως τα αγκυλόστομα, μπορεί να οδηγήσουν στον θάνατο τα κουτάβια. Τα συχνότερα συμπτώματα των εντερικών παρασίτων περιλαμβάνουν διάρροια, απώλεια βάρους, ανορεξία και εμετό. Ο καλύτερος τρόπος για τη διάγνωση τους είναι μια επίσκεψη στον κτηνίατρο. Η θεραπεία εξαρτάται από το είδος του σκουληκιού που έχει ο σκύλος σας, αλλά γενικά περιλαμβάνει φάρμακα από το στόμα και απαιτεί παρακολούθηση. Μην δοκιμάσετε να θεραπέυσετε τα σκουλήκια μόνοι σας. Ένα φάρμακο που σκοτώνει στρογγύλους μπορεί π.χ. να μην σκοτώνει ταινίες.

Ψυλλοι

Μέσα σε ελάχιστο χρόνο, ένας ψύλλος μπορεί να οδηγήσει σε προσβολή από εκατοντάδες έντομα. Είναι κοινό πρόβλημα υγείας σκυλιών που είναι εύκολο να θεραπευτεί με σωστές ενέργειες.

Τα συμπτώματα περιλαμβάνουν ξύσιμο, γλείψιμο ή δάγκωμα στο δέρμα, και απώλεια τριχώματος. Επίσης, πυοτραυματική και αλλεργική δερματίτιδα, κόπρανα ψύλλων στο τρίχωμα και άμεση επισκόπηση των εντόμων σε ανοιχτόχρωμα ζώα. Επιπλέον, οι ψύλλοι μπορούν να προκαλέσουν αλλεργικές αντιδράσεις, μολύνσεις και να οδηγήσουν σε αναιμία από την απώλεια αίματος. Συζητήστε μαζί μας σχετικά με το σωστό φάρμακο θεραπείας ψύλλων στο σκυλί σας που περιλαμβάνει περιλαίμια, σπρέι ή spot on.

Eμετος

O εμετός είναι ένα κοινό πρόβλημα των σκύλων, με δεκάδες πιθανές αιτίες. Αυτές περιλαμβάνουν από μια λοίμωξη ή εντερικά παράσιτα έως παγκρεατίτιδα, νεφρική ανεπάρκεια, θερμοπληξία, ξένο σώμα στο στομάχι-έντερο και δηλητηρίαση. Άλλα συμπτώματα είναι το κοιλιακό άλγος και η σιελόροια που προκαλείται από ναυτία. Εάν το σκυλί σας έχει ταυτόχρονα διάρροια, αίμα στον έμετο, φαίνεται ληθαργικό ή δεν μπορεί να συγκρατήσει υγρά, επικοινωνήστε αμέσως μαζί μας. Πέρα από την διάγνωση θα αποτρέψουμε μια απειλητική για τη ζωή του αφυδάτωση. Η θεραπεία εξαρτάται από το τι προκαλεί τα προβλήματα του σκύλου και μπορεί να περιλαμβάνει οροθεραπεία, φάρμακα για τον έλεγχο του εμέτου και ειδική διατροφή.

Διaρροια

Η διάρροια στα σκυλιά όπως και o έμετος μπορεί να έχει πολλές αιτίες. Οι συχνότερες είναι στρές, λοιμώξεις, εντερικά παράσιτα, προβλήματα διατροφής ή ξένα σώματα. Τα συμπτώματα είναι αρκετά προφανή – ψάξτε για υδαρή ή υγρά κόπρανα. Επειδή η διάρροια μπορεί εύκολα να οδηγήσει σε αφυδάτωση, αν εξακολουθεί καλέστε μας για ένα ραντεβού. Προσέξτε για λήθαργο, έμετο, σκούρα ή αιματηρά κόπρανα και απώλεια όρεξης.

Distemper (Νoσος Carre)

Είναι μια πολύ σοβαρή ιογενής ασθένεια. Μπορεί να μεταδοθεί μέσω του αέρα από σκύλο σε σκύλο. Είναι εξαιρετικά μεταδοτική και δεν υπάρχει γνωστή θεραπεία, γι ‘αυτό είναι πολύ σημαντικό να εμβολιάζονται οι σκύλοι εναντίον του.
Συμπτώματα: Πυρετός, βήχας, λήθαργος, απώλεια όρεξης, βαριά αναπνοή, κόκκινα μάτια και ρινική καταρροή. Η διάρροια και ο έμετος μπορεί επίσης να είναι συμπτώματα. Αν υποψιάζεστε ότι ο σκύλος σας έχει προσβληθεί, επικοινωνήστε μαζί μας.

Λοιμωδης Ηπατιτιδα

Είναι μια ιογενής ασθένεια που μεταδίδεται μέσω κοπράνων, ούρων, αίματος και σάλιου.

Συμπτώματα: Πυρετός, βήχας, απώλεια όρεξης, κατάπτωση, έμετος, ωχρά ούλα και κοιλιακό άλγος. Μπορεί να εμφανιστούν συμπτώματα ίκτερου, καθώς η νόσος αυτή προσβάλλει το ήπαρ και τους νεφρούς. Αν υποψιάζεστε ότι ο σκύλος σας έχει προσβληθεί από λοιμώδη ηπατίτιδα, επικοινωνήστε αμέσως μαζί μας.

Λοιμωδης τραχειοβρογχιτιδα (Βηχας κυνοκομειου)

Είναι μια εξαιρετικά μεταδοτική και μολυσματική ασθένεια. Μεταδίδεται μέσω του αέρα, συνήθως σε περιοχές όπου υπάρχει πυκνός πληθυσμός σκύλων, όπως ένα κυνοκομείο, πάρκο ή μια επίδειξη σκύλων.

Συμπτώματα: Ξηρός  βήχας με φλέμμα, πυρετός και ρινικό έκκριμα. Τα περισσότερα σκυλιά έχουν και ανορεξία. Εάν ο σκυλος σας παρουσιάσει αυτά τα συμπτώματα επικοινωνήστε μαζί μας.

Παρβοιος (παρβοεντεριτιδα)

Είναι μια απειλητική για τη ζωή και εξαιρετικά μεταδοτική ιογενής νόσος. Μπορεί να μεταδωθεί από μολυσμένα κόπρανα σκυλιών, δοχεία τροφίμων, νερού και άλλα. Είναι πολύ σημαντικό να είναι ο σκυλος σας εμβολιασμένος κατά του παρβοϊού. Είναι εξαιρετικά μεταδοτικός και ζει σε αντικείμενα για μεγάλο διάστημα.

Συμπτώματα: Απώλεια όρεξης, λήθαργος, επίμονος εμετός και αιμορραγική διάρροια. Εμφανίζεται κυρίως σε κουτάβια. Εάν παρατηρήσετε αυτά τα συμπτώματα καλέστε μας άμεσα για ραντεβού.

Ερλιχιωση

Η ερλιχιωση είναι μια μεταδοτική ασθένεια των σκύλων, που συνήθως μεταφέρεται από τον κρότωνα (τσιμπούρι). Η Ehrlichia canis είναι το συνηθέστερο είδος ρικέτσιας που εμπλέκεται στην νόσο σε σκύλους, αλλά περιστασιακά θα βρεθούν και άλλα στελέχη του οργανισμού. Τα σημάδια της νόσου μπορούν να χωριστούν σε τρία στάδια: οξεία (πρώιμη νόσος), υποκλινική (χωρίς εξωτερικά σημάδια νόσου) και κλινική ή χρόνια (μακροχρόνια λοίμωξη).  Ένας μολυσμένος σκυλος μπορεί να έχουν πυρετό, διογκωμένους λεμφαδένες, αναπνευστική δυσχέρεια, απώλεια βάρους, αιμορραγική διάθεση και περιστασιακά νευρολογικές διαταραχές. Ακόμη, αναιμία, προβλήματα οφθαλμών (συμπεριλαμβανομένης της αιμορραγίας στα μάτια και την τύφλωση) και πρησμένα άκρα. Εάν ο μυελός των οστών (τόπος παραγωγής κυττάρων αίματος) “εξαντήθεί”, ο σκύλος δεν μπορεί να παράγει κανένα από τα στοιχεία του αίματος που είναι απαραίτητα για τη διατήρηση της ζωής.

Μπορεί να είναι δύσκολη η διάγνωση των μολυσμένων σκύλων κατά τα πολύ πρώιμα στάδια της μόλυνσης. Οι αιματολογικές και ορολογικές εξετάσεις είναι απαραίτητες για την διάγνωση της νόσου. Αν ο σκυλος σας εμφανίζει τα παραπάνω συμπτώματα, καλέστε μας για ένα ραντεβού.

 Λεισμανιαση

Η νόσος μπορεί να κατηγοριοποιηθεί σε δύο τύπους, την δερματική και την σπλαγχνική.  Η λοίμωξη αποκτάται όταν φλεβοτόμοι (σκνίπα) μεταδώσουν τα μολυσμένα παράσιτα που πήραν από μολυσμένο σκύλο στο δέρμα ενός άλλου σκύλου. Τα παράσιτα εξαπλώνονται σε όλο το σώμα και στα περισσότερα όργανα. Η νεφρική ανεπάρκεια είναι η συνηθέστερη αιτία θανάτου.

 Συμπτώματα: Σοβαρή απώλεια βάρους, ανορεξία, διάρροια, αιμορραγία της μύτης και δυσανεξία στην άσκηση. Ακόμη, δερματική υπερκεράτωση, απώλεια του χρώματος του δέρματος και σκασίματα του ακρορίνιου και των πελμάτων. Επιπλέον,  αλωπεκία – ξηρό, εύθραυστο τρίχωμα, εξελκώσεις και λεμφαδενοπάθεια. Αν προκληθεί νεφρική ανεπάρκεια βλέπουμε υπερβολική ούρηση, υπερβολική δίψα και εμετό. Τέλος, μπορεί να εμφανιστεί  πόνος στις αρθρώσεις, φλεγμονή των μυών, πυρετός και διογκωμένη σπλήνα.

Αν ο σκύλος σας εμφανίζει τα παραπάνω συμπτώματα καλέστε μας άμεσα.  Εκτός από την κλινική εξέταση, θα διεξαχθεί πλήρης αιματολογικός έλεγχος, ορολογικές εξετάσεις, ανάλυση ούρων και οτιδήποτε άλλο κριθεί απαραίτητο.

 

Άλλα περιστατικά για σκύλους, γάτες και κουνέλια εδώ

Μπορείτε να μας βρείτε και στον Πειραιά εδώ

θυρεογλωσσική κύστη: Χειρουργική αφαίρεση σε σκύλο. Διεθνής δημοσίευση περιστατικού

, , ,

θυρεογλωσσική κύστη - Χειρουργική αφαίρεση σε σκυλο

Διεθνής ανεξάρτητη δημοσίευση από τους Εξειδικευμένους Κτηνιάτρους Μιλτιάδη Μάρκου και Ανθή Ανατολίτου. Το άρθρο έχει τίτλο Θυρεογλωσσική κύστη: Χειρουργική αφαίρεση σε σκυλο (υπερήλικο).  Δημοσιεύτηκε στο Αγγλικό επιστημονικό περιοδικό Veterinary Record Case Reports του εκδοτικού οίκου BMJ τον Ιανουάριο του 2020.

Περίληψη

Σκύλος 12 ετών, θηλυκό, Poodle mix, παχύσαρκο, προσκομίστηκε με βήχα, συριγμό και δυσκολία στην άσκηση. Τα συμπτώματα άρχισαν 2 μήνες πριν από την προσκόμιση. Στην κλινική εξέταση βρέθηκε μια μεγάλη, γεμάτη με υγρό, μάζα στην κοιλιακή μοίρα του τραχήλου. Η υπερηχογραφική εξέταση αποκάλυψε μια μεγάλη, γεμάτη με υγρό χαμηλής ηχογένιας, κύστη. Οι ακτινογραφίες θώρακα έδειξαν αλλοιώσεις βρογχικού τύπου και καρδιομεγαλία (δεξιάς πλευράς) ως αποτέλεσμα χρόνιας βρογχίτιδας. Δεν υπήρχαν ενδείξεις μεταστατικής νόσου. Οι συγκεντρώσεις ορού των Τ4, fT4 και της ορμόνης διέγερσης θυρεοειδούς (TSH) ήταν εντός των κανονικών ορίων. Η κύστη απομακρύνθηκε χειρουργικά. Τα ιστοπαθολογικά ευρήματα υπέδειξαν θυρεογλωσσική κύστη. Εκτός από το σχηματισμό ενός προσωρινού υγρώματος, δεν υπήρξαν άλλες μετεγχειρητικές επιπλοκές. Η διόγκωση είχε εξαφανιστεί εντελώς 3 μήνες μετά την επέμβαση. Στον βαθμό που γνωρίζουν οι συγγραφείς, αυτή είναι μια σπάνια περίπτωση του θυρεογλωσσικής κύστης σε ένα υπερήλικο σκύλο.

Abstract

A 12-year-old, body condition score (BCS) 9, female, Poodle mix dog was presented for coughing, gasping sounds and exercise intolerance. The symptoms started 2 months prior to the presentation. Clinical findings revealed a large, fluid-filled mass on the ventral aspect of the neck. Ultrasound examination identified a large anechoic cyst. Thoracic radiographs revealed signs of bronchial pattern and right-sided cardiomegaly, as a consequence of chronic bronchitis. There was no evidence of metastatic disease. Serum concentrations of T4, fT4 and thyroid-stimulating hormone (TSH) were within normal limits. The cyst was removed via marginal excision. The histopathological findings were suggestive of thyroglossal duct cyst. A thyroglossal duct tract was not identified. Apart from the formation of a temporary seroma, there were no other postsurgical complications. There was no recurrence of the cyst 3 months postoperatively. To the authors’ knowledge, this is a rare case of thyroglossal duct cyst in a geriatric dog.

Διαβάστε εδώ το πλήρες άρθρο: https://vetrecordcasereports.bmj.com/content/8/1/e000996

Περισσότερα κτηνιατρικά άρθρα και περιστατικά εδώ

Άλλο άρθρο σχετικό με χειρουργική αφαίρεση σε σκυλο εδω

Δηλητηριαση σκύλου από σοκολάτα

, ,

δηλητηριαση απο σοκολάτα

Η σοκολάτα περιέχει ουσίες που ονομάζονται μεθυλοξανθίνες (πιο συγκεκριμένα καφεϊνη και θεοβρομίνη) στις οποίες οι σκύλοι είναι πιο ευσίσθητοι από τους ανθρώπους. Τα διαφορετικά είδη σοκολάτας περιέχουν ποικίλλες ποσότητες από μεθυλοξανθίνες. Γενικά, όσο πιο σκούρα και πικρή είναι η σοκολάτα τόσο μεγαλύτερος ο κίνδυνος.
Για παράδειγμα 500 γραμμάρια σοκολάτας γάλακτος είναι αρκετά να προκαλέσουν προβλήματα σε ένα λαμπραντόρ, ενώ ένα γιορκσάιρ τερριερ αρκεί να καταναλώσει 40 γραμμάρια για να εκδηλώσει συμπτώματα τοξίκωσης.
Ο άνθρωπος έχει την ικανότητα να διασπά και να απεκκρίνει τις μεθυλοξανθίνες πολύ πιο εύκολα από ότι ο σκύλος.
Εάν πιστεύετε οτι ο σκύλος σας έχει καταναλώσει σοκολάτα ή εμφανιζεί κάποιο από τα παρακάτω συμπτώματα επικοινωνηστε άμεσα μαζί μας.

Η δηλητηριαση από σοκολάτα προκαλεί συμπτώματα 6 -12 ώρες μετά την κατανάλωσή της. Αυτά είναι:

Εμετός

Διάρροια

Πυρεξία

Υπεραισθησία

Μυική ακαμψία

Ταχύπνοια

Υπόταση

 Ταχυκαρδία

 Σπασμοί

 Σε προχωρημένες περιπτώσεις συμπτώματα καρδιακής ανεπάρκειας, αδυναμία και κώμα

Σε περίπτωση που υποψιάζεστε δηλητηριαση απο σοκολάτα στον σκύλο σας καλέστε μας άμεσα! Στον χώρο μας θα προκαλέσουμε ασφαλή αποβολή της τοξίνης ή και πλύση στομάχου. Σε πολύ σοβαρά περιστατικά απαιτείται νοσηλεία και οροθεραπεία.

Περισσότερα περιστατικα για τον σκύλο εδω

Άλλες τοξικώσεις εδώ

Αν ο σκύλος έχει συμπτώματα τις παραπάνω δηλητηρίασης και είσαστε πιο κοντά στον Πειραια καλέστε εδω

δηλητηριαση από σοκολάτα

Δισκοσπονδυλίτιδα του σκύλου

, , ,

Τι είναι η δισκοσπονδυλίτιδα του σκύλου;

Η δισκοσπονδυλίτιδα του σκύλου είναι μια μόλυνση του χώρου των μεσοσπονδύλιων δίσκων που βρίσκονται μεταξύ των σπονδύλων. Μπορεί να συμβεί ως αποτέλεσμα εξάπλωσης λοίμωξης από άλλα μέρη του σώματος ή από τοπική μόλυνση μόνο στο χώρο του δίσκου. Μπορεί να εμφανιστεί και σε ζώα που νοσούν από B.canis.

Συνήθως προκαλείται από βακτηριακή λοίμωξη. Ωστόσο, μπορεί να εμφανιστεί μυκητιακή δισποσπονδυλίτιδα. Εμφανίζεται συχνότερα σε αρσενικά μεγαλόσωμα, μικρά έως μεσήλικα σκυλιά, όπως οι Γερμανικοί Ποιμενικοί και Rottweilers. Τα σκυλιά που δεν έχουν στειρωθεί και αναπτύξουν λοίμωξη του προστάτη έχουν μεγαλύτερη πιθανότητα να νοσήσουν από δισκοσπονδυλίτιδα. Το ίδιο και τα ανοσοκατασταλμένα.

Ποια είναι τα κλινικά συμπτώματα της δισποσπονδυλίτιδας του σκύλου;

Τα πιο κοινά κλινικά συμπτώματα είναι ο πόνος στην ράχη ή στον αυχένα, η απροθυμία για περπάτημα και η μειωμένη όρεξη. Ορισμένοι σκύλοι μπορεί να φωνάξουν όταν σηκώνονται ή είναι απρόθυμοι να τρέξουν. Η θέση του πόνου εξαρτάται από τη θέση της λοίμωξης. Η δυσκοσπονδυλίτιδα του σκύλου εμφανίζεται συχνότερα στο κάτω μέρος της πλάτης, αλλά μπορεί να εμφανιστεί οπουδήποτε κατά μήκος της σπονδυλικής στήλης. Εάν η λοίμωξη είναι σοβαρή ή δεν διαγνωσθεί, το οστό μπορεί να γίνει πολύ αδύναμο και να είναι επιρρεπές σε κάταγμα που οδηγεί σε περαιτέρω συμπίεση του νωτιαίου μυελού. Σε ορισμένες περιπτώσεις, η μόλυνση μπορεί επίσης να εξαπλωθεί για να επηρεάσει το νωτιαίο μυελό. Εάν αυτό συμβεί τα ζώα μπορούν να παραλυσούν.

Πώς γίνεται διάγνωση;

Οι ακτινογραφίες συχνά παρουσιάζουν ενδείξεις μόλυνσης στο χώρο του δίσκου μερικές μέρες μετά την εμφάνιση της κλινικής εικόνας. Η μαγνητική τομογραφία και η αξονική προτιμάται για καλύτερη απεικόνιση του οστού και του νωτιαίου μυελού. Σε κάποιες περιπτώσεις μια βελόνα μπορεί να οδηγηθεί στο χώρο των μεσοσπονδυλικών δίσκων ώστε να αναρροφήθει υλικό για καλλιέργεια.

Πώς αντιμετωπίζεται;

Η κατάλληλη αντιβιοτική ή αντιμυκητιασική θεραπεία διαμορφώνεται με βάση τον τύπο του μολυσματικού οργανισμού που προκύπτει από την καλλιέργεια. Σε πολλές περιπτώσεις, μέχρι να ταυτοποιηθεί ο μολυσματικός οργανισμός, αρχίζουμε θεραπεία με ένα αντιβιοτικό που θανατώνει τον πιο κοινό τύπο βακτηρίων στην συγκεκριμένη νόσο. Σε περίπτωση συμπίεσης του νωτιαίου μυελού είναι απαραίτητη η χειρουργική αποσυμπίεση. Η θεραπεία για τη δισκοσπονδυλίτιδα συνεχίζεται για τουλάχιστον τέσσερις έως έξι μήνες, με επανελέγχους τόσο νευρολογικά όσο και μέσω ακτινογραφιών σε τακτά χρονικά διαστήματα. Όταν ένα ζώο έχει απαλλαγεί από πόνο και οι ακτινογραφίες δείχνουν διακοπή της εξέλιξης της νόσου, η θεραπεία μπορεί να διακοπεί.

Ποια είναι η πρόγνωση;

Με έγκαιρη και κατάλληλη θεραπεία, η πρόγνωση είναι καλή για σκύλους με βακτηριακή δισποσπονδυλίτιδα. Η μυκητιακή δισκοσπονδυλίτιδα έχει φτωχή πρόγνωση. Η επαναμόλυνση σε μήνες ή χρόνια μετά τη θεραπεία μπορεί να συμβεί σε μερικούς σκύλους.

Παρουσίαση περιστατικού στην Κλινική Ζώων ΚΤΗΝΙΑΤΡΙΚΗ ΜΟΝΑΔΑ ΥΓΕΙΑΣ:

Νευρολογική αποκατάσταση της πάρεσης των οπίσθιων άκρων,της λειτουργίας της ουροδόχου κύστης και της κινητικότητας της ουράς, σε σκύλο 5 ετών με δισκοσπονδυλίτιδα απο staphylococcus aureus. Ο σκύλος εμφάνιζε έντονο άλγος ακομα και σε απλούς χειρισμούς στην οπίσθια επιφάνεια της ράχη του. Η θεραπευτική προσέγγιση ηταν συνδυασμός χορηγήσης αντιβιοτικών, μετά απο καλλιέργεια μεσοσπονδύλιου υλικού και ειδικές ορολογικές εξετάσεις (B.Canis), επί 6 εβδομάδες. Επιπλέον πραγματοποιήθηκε και νευροχειρουργική επέμβαση αποσυμπίεσης του νωτιαίου μυελού στο μεσοσπονδυλιο διαστημα O3-O4 με ραχιαιοπλάγια πεταλεκτομή. Την επέμβαση πραγματοποίησε η Εξειδικευμένη Χειρουργός Ορθοπεδικός Ανθη Ανατολίτου

Δισκοσπονδυλίτιδα του σκύλου

Δισκοσπονδυλίτιδα Ο3-Ο4 (απουσία μεσοσπονδύλιου διαστήματος με λυτικές εστίες, σκλήρωση των μεσοσπονδύλιων αρθρικών επιφανειών και παραγωγή νέου οστού/σπονδύλωση)

Δισκοσπονδυλίτιδα του σκύλου

Παθολογική ζώνη (πριν την ραχιαιοπλάγια πεταλεκτομή)

Δισκοσπονδυλίτιδα του σκύλου

Μετά την ραχιαιοπλάγια πεταλεκτομή.(το βέλος δείχνει τον νωτιαίο μυελό που έχει αποκαλυφθεί)

ΜΕΤ. ΔΙΣΚ 1

Η Ροζα μετεγχειριτικά (72 ώρες)

Screenshot (34)

Post op video

Σκύλος που έφαγε καμπια. Μια ανοιξιάτικη τοξίκωση

, , ,

Εποχιακες καμπιες και ανοιξη. Τοξίκωση σε σκύλο.

Εποχιακες καμπιες και ανοιξη. Τοξίκωση σε σκύλο.

Καθώς μπαίνει η άνοιξη περνάμε όλο και περισσότερο χρόνο στην βόλτα με τον σκύλο μας. Από την καθημερινή βόλτα στο πάρκο της γειτονιάς μέχρι τις ολοήμερες εξορμήσεις στα περίχωρα της Αττικής. Ωστόσο, δεν είναι όλα τα πλάσματα εκεί έξω φιλικά. Ειδικά για τους σκύλους που χώνουν την μύτη τους δεξιά και αριστερά ανακαλύπτοντας κάποιες φορές μικρές, χνουδωτές, μαλακές αλλά όχι και τόσο φιλικές κάμπιες. Ποιοι είναι λοιπόν οι κίνδυνοι και τι πρέπει να κάνουμε όταν διαπιστώσουμε ότι ο σκύλος μας άγγιξε ή έφαγε καμπια ?


Τι είναι οι κάμπιες;


Οι κάμπιες αποτελούν στάδιο λάρβας ενός είδους πεταλούδας. Για να μεταμορφωθούν σε χρυσαλίδες οι πεταλούδες περνάνε αρκετό χρόνο ως κάμπιες, τρεφόμενες από τις βελόνες των πεύκων, γύρω από τα οποία δημιουργούν κολλώδη κουκούλια. Την άνοιξη, κατεβαίνουν από τα δέντρα στο έδαφος για να ολοκληρώσουν την μεταμόρφωση. Γιαυτό τον λόγο ο κίνδυνος επαφής μαζί τους είναι μεγαλύτερος.


Κίνδυνος για τα ζώα


Μην ξεγελαστείτε σε καμία περίπτωση από την άκακη εικόνα της κάμπιας. Είναι εξοπλισμένες με τρίχες που απελευθερώνουν τοξίνη όποτε βρεθούν σε κίνδυνο ή απειλή. Οι τρίχες αυτές δεν είναι οι ίδιες με αυτές που φαίνονται πάνω στο σώμα της κάμπιας και εκκρίνουν τοξίνη όταν έρχονται σε επαφή με το δέρμα ή άλλες επιφάνειες.

Παρότι κινδυνεύουν και οι γάτες συνήθως η κατάσταση αφορά τους σκύλους, οι οποίοι ενδιαφέρονται περισσότερο για τα έρποντα έντομα. Η μουσούδα και το στόμα είναι τα σημεία που έρχονται συχνότερα σε επαφή. Ωστόσο, επειδή οι κάμπιες είναι ευέλικτες μπορεί να έρθουν σε επαφή και με άλλα σημεία του σώματος, όπως με τα μάτια ή και τα βλέφαρα. Στην περίπτωση που ο σκύλος σας έφαγε καμπια τότε θα επηρεάσει και το πεπτικό του σύστημα (γλώσσα, οισοφάγο, στομάχι).


Συμπτώματα:

Mουσούδα και στόμα

Εκτός από τον πόνο στο σημείο της επαφής, θα συνυπάρχει φλεγμονή ορατή στο στόμα και την μουσούδα. Το ζώο πιθανότατα θα κρατάει το στόμα του ανοικτό, θα έχει σιελόρροια ενώ η γλώσσα ενδέχεται να νεκρώσει σε κάποια σημεία.

Δέρμα

Η επαφή με το δέρμα θα προκαλέσει ένα έντονο ερύθημα ππου επεκτείνεται, κνησμό, οίδημα και πόνο.

Μάτια

Η επαφή με τα μάτια είναι επώδυνη και ερεθιστική για το ζώο. Ενδέχεται να προκληθεί επιπεφυκίτιδα ή και οίδημα κερατοειδή που να οδηγήσει σε έλκος κερατοειδούς. Αν δεν γίνει άμεση και σωστή αντιμετώπιση ενδέχεται να επέλθει και πλήρη απώλεια της όρασης.

Τι να κάνω σε περίπτωση επαφής?

Πλένουμε πολύ καλά με άφθονο νερό την περιοχή χωρίς να τρίψουμε
Καλέστε μας άμεσα για περαιτέρω πληροφορίες και κλινική εξέταση.
Με κατάλληλη και άμεση αγωγή η ίαση είναι πλήρης και χωρίς προβλήματα.
Καλό είναι να γνωρίζουμε ότι οι κάμπιες είναι εξίσου τοξικές και για εμάς τους ανθρώπους.

Περισσότερα περιστατικά δηλητηριασης στον σκύλο εδώ

σκύλος έφαγε καμπια
σκύλος έφαγε καμπια
σκύλος έφαγε καμπια

Υπερπλασια προστατη και στείρωση στον σκύλο

, , ,

Αίτια και εικόνα

Η καλοήθης υπερπλασια προστατη αδένα αποτελεί νόσο που αφορά τους αρσενικούς σκύλους, μετά τα 6-7 έτη. Η διόγκωση είναι αποτέλεσμα επίδρασης των φυσικών ανδρογόνων ή αναλογίας μεταξύ ανδρογόνων και οιστρογόνων στον αδένα. Το αποτέλεσμα είναι η συμμετρική διόγκωση των 2 λοβών του προστάτη. Συνήθως εμφανίζονται συμπτώματα όπως αιματουρία, συχνοουρία και τεινεσμοί κατά την αφόδευση.

Διάγνωση

Η διάγνωση γίνεται με δαχτυλική ψηλάφηση του αδένα και απεικόνιση με ακτινογράφημα κοιλίας. Ο διογκωμένος προστάτης προβάλει  εκτός της πυέλου, πίσω από την ουροδόχο κύστη. Καλό είναι σε αυτές τις περιπτώσεις να ελέγχεται το παρέγχυμα του αδένα με υπερηχοτομογραφία. Αυτό απαιτείται ώστε να αποκλειστούν περιπτώσεις με παρά- ή ενδό-προστατικών κύστεων, αλλοιώσεις που παραπέμπουν σε αποστήματα-προστατίτιδες ή και νεοπλασίες.

Τέλος με το υπερηχοτομογράφημα μπορούμε να ελέγξουμε για μεταστάσεις, στους υποσφυίκους κυρίως λεμφαδένες, σε περιπτώσεις νεοπλασίας. Η τελική διάγνωση σε αυτές τις περιπτώσεις γίνεται με βιοψία. Στην περίπτωση του παραπάνω περιστατικού που προσκομίστηκε στην κλινική μας, υπάρχει χαρακτηριστική διόγκωση στην ακτινογραφία. Επίσης, παρατηρείται συμμετρική διόγκωση των 2 λοβών του προστάτη στην υπερηχοτομογραφία. Ο προστάτης κατά την δακτυλική ψηλάφηση που προηγήθηκε, βρέθηκε να είναι ανώδυνος και συμμετρικα διογκωμένος. Η οριστική θεραπεία της καλοήθους υπερπλασίας προστάτη είναι η στείρωση του αρσενικού σκύλου (ορχεκτομή). Μετά την ολοκλήρωση της, ακολουθεί προοδευτική συρρίκνωση του προστάτη σε περίπου 9 εβδομάδες. Εναλλακτικά, υπάρχει φαρμακευτικό σχήμα που οδηγεί σε μερική συρρίκνωση του προστάτη για όσο αυτό συνεχίζεται. Αυτο αφορά κυρίως ζώα που προορίζονται για αναπαραγωγή σε επίπεδο εκτροφής. Δεν αποτελεί οριστική θεραπεία και η νόσος θα υποτροπιάσει κατά την διακοπή της αγωγής.

Για περισσότερες πληροφορίες που αφορούν την νόσο επικοινωνήστε με την κλινική.

Για περισσότερες πληροφορίες σχετικά με την στείρωση αρσενικού και θηλυκου σκύλου – γάτας πατήστε εδω

Υπερπλασια προστατη και στείρωση σε σκύλο

Πλάγιο ακτινογράφημα κοιλίας

Υπερπλασια προστατη και στείρωση σε σκύλο

Οι 2 συμμετρικά διογκωμένοι λοβοί του αδένα

Υπερπλασια προστατη και στείρωση σε σκύλο

Υπερηχοτομογράφημα του προστάτη

Υπερπλασια προστατη και στείρωση σε σκύλο

Μετεγχειρητική εικόνα της τομής μετά από ενδοδερμική ραφή

meta_ananipsi

Λίγο μετά την ανάνηψη

Η στειρωση στον σκυλο και την γατα

, , , ,

Γιατί η στειρωση στον σκύλο και την γάτα είναι απαραίτητη?


Πολλοί ιδιοκτήτες προσπαθούν να καθυστερήσουν την διαδικασία της στειρωσης.  Αυτό συμβαίνει είτε γιατί δεν θέλουν να παρέμβουν στην σεξουαλικότητα των ζώων τους είτε γιατί φοβούνται την επέμβαση. Δυστυχώς όμως το να αργήσουν να πάρουν αυτή την απόφαση μπορεί να αποβεί σοβαρό για την υγεία του καλύτερού τους φίλου.

Η πυομήτρα αποτελεί την πιο επικίνδυνη παθολογική κατάσταση του γεννητικού συστήματος στην γάτα όσο και στο σκύλο. Προδιαθετικοί παράγοντες  είναι η υπερπλασία ενδομητρίου, η μόλυνση της μήτρας από μικροοργανισμούς στον οίστρο και οι διακιμάνσεις ορμονών στις  φάσεις του κύκλου.

Ζώα που δεν γέννησαν ποτέ είναι πολύ περισσότερο επιρρεπή στην ανάπτυξη πυομήτρας. Συνήθως νοσούν μεσήλικα ή υπερήλικα ζώα, ωστόσο εμφανίζεται και σε μικρότερες ηλικίες.

Εκδήλωση της πυομήτρας

Η νόσος εμφανίζεται με 2 μορφές. Στην «ανοιχτή» πυομήτρα πέρα από την έντονη αδιαθεσία παρατηρείται έξοδος πύου από το αιδίο. Στην «κλειστή» πυομήτρα, ο τράχηλος παραμένει κλειστός και δεν επιτρέπει την έξοδο πύου.

Ο κτηνίατρος θα θέσει διάγνωση της νόσου από τον συνδυασμό ιστορικού, κλινικής εικόνας και των αποτελεσμάτων ακτινοδιάγνωστικής. Απαραίτητος είναι ένας πλήρης αιματολογικός και βιοχημικός έλεγχος του ασθενούς. Αυτό γιατί η πυομήτρα αποτελεί κατάσταση που επιβαρύνει όλα τα εσωτερικά όργανα (ήπαρ, νεφρούς).

Μονόδρομος στην αντιμετώπιση της αποτελεί η επείγουσα χειρουργική αφαίρεση των εσωτερικών γενητικών οργάνων του ασθενούς. Πριν την επέμβαση απαιτείται σταθεροποίηση με ενδοφλέβια οροθεραπεία.

Επιπλέον οφέλη της στειρωσης

Εκτός όμως από την πρόληψη και την θεραπεία της πυομήτρας, η στειρωση του θηλυκού ζώου προλαμβάνει την εμφάνιση νεοπλασιών του μαστού. Συνολικά τα νεοπλάσματα μαστού αποτελούν το 50% όλων των νεοπλασιών του θηλυκού και το 1% του αρσενικού σκύλου (D.J Argyle 2004). Από αυτά δυστυχώς τα μισά είναι κακοήθη και έχουν ήδη δώσει μεταστάσεις την στιγμή της διάγνωσης. Επιπρόσθετα, η στειρωση βοηθά στην πρόληψη εμφάνισης νεοπλασιών των ωοθηκών, των ωαγωγών και της μήτρας και μειώνει την συχνότητα εμφάνισής κάτω από 1-2%.

Κατάλληλος χρόνος για στειρωση

Η στειρωση στον σκύλο πριν τον 1ο οιστρικό κύκλο περιορίζει το ποσοστό εμφάνισης νεοπλασιών μαστού στο 0,05%. Μετά τον 1ο και μετά τον 2ο κύκλο το ποσοστό αναδιαμορφώνεται στο 8% και 26%, αντίστοιχα. Στην γάτα η στειρωση πρίν την ηλικία των 6 μηνών, περιορίζει το ποσοστό εμφάνισης μαστικής νεοπλασίας στο 9% ενώ σε ηλικία 6-12 μηνών το ποσοστό ανεβαίνει στο 14%. Ωστόσο, καλό είναι η στειρωση να γίνεται μετά τον 1ο οιστρικό κύκλο προκειμένου να έχουν διαμορφωθεί τα εξωτερικών γεννητικών οργάνων του ζώου και να αποφευχθούν άλλα προβλήματα (π.χ. νηπιακό αιδοίο).

Στειρωση στα αρσενικά?

Το γεγονός οτι τα αρσενικά ζώα δεν κινδυνεύουν από την εμφάνιση πυομήτρας  δρά καθησυχαστικά για τους ιδιοκτήτες. Αρκετοί δεν θέλουν να επέμβουν στην “αρρενωπότητα” του ζώου τους. Παρόλα αυτά, η εμφάνιση νόσων των όρχεων και των επικουρικών γεννητικών οργάνων (προστάτης) των ενήλικων και ηλικιωμένων αρσενικών ζώων είναι συχνή και επικίνδυνη.

Η υπερπλασία/υπερτροφία του προστάτη επηρεάζεται από την αύξηση της σχέσης οιστρογόνων/ ανδρογόνων με την πρόοδο της ηλικίας. Για να σταματήσει η ορμονική διεγερση που την προκαλεί, γινεται ορχεκτομή. Η χειρουργική αυτή επέμβαση αποτελεί την ευκολότερη και πλέον ασφαλή μέθοδο αντιμετώπισής της παραπάνω νόσου.

Τα νεοπλάσματα των όρχεων αφορούν το 10% των νεοπλασιών στο σκύλο, ενώ συχνά δίνουν μεταστάσεις και στα επιχώρια λεμφογάγγλια. Στα ορμονοεξαρτώμενα νοσήματα του προστάτη ανηκούν τα νεοπλάσματα τα οποία εμφανίζονται σε ηλικιωμένους σκύλους και είναι στην πλειοψηφία τους κακοήθη.

Συμπερασματικά

Οι λόγοι που η στειρωση του ζώου θα πρέπει να γίνεται σε νεαρή ηλικία είναι πολλοί. Αποτελεί μια διαδικασία ρουτίνας, πολύ ωφέλιμη και σαφώς λιγότερο δαπανηρή από την αντιμετώπιση των προβλημάτων που προοκύπτουν εάν δεν προχωρήσετε στην πραγματοποιησή της.

Περισσότερα περιστατικά για τον σκύλο και την γάτα εδώ

στειρωση - πυομήτρα

Πυομήτρα

στειρωση και καρκίνος μαστού

Νεοπλάσματα (καρκίνος) μαστού σε θηλυκό μη στειρωμένο σκύλο

Τα συχνότερα παρασιτα του σκύλου και τις γάτας

, , , , , , , , ,

παρασιτα

O έλεγχος των παρασίτων του σκύλου ή της γάτας αποτελεί σημαντικό τμήμα της προληπτικής ιατρικής. Τα διάφορα παρασιτα επηρεάζουν όχι μόνο την υγεία του κατοικίδιου φίλου σας, αλλά μερικά είναι μεταδοτικά και στους ανθρώπους. Ένα ετήσιο πρόγραμμα ελέγχου των παρασίτων είναι απόλυτα αναγκαίο για την υγεία όλων.

Ο τύπος των παρασίτων πουεπιβαρύνει το ζωάκι σας εξαρτάται από την ηλικία του, τον τρόπο ζωής του, την εποχή και τον τόπο διαβίωσής του. Όσο είναι γατάκια ή κουταβάκια, απαιτούν συγκεκριμένο χρονοδιάγραμμα θεραπειών αποπαρασίτωσης , δεδομένου ότι βρίσκονται σε αυξημένο κίνδυνο. Τα ενήλικα ζώα απαιτούν επίσης τακτική θεραπεία που βασίζεται σε ατομικούς παράγοντες κινδύνου. Ο κτηνίατρός θα συνεργαστεί μαζί σας για να καθορίσει την πρόληψη που απαιτεί το ζωάκι σας με βάση τον τρόπο ζωής του και τοπογραφικούς παράγοντες. Σε πολλές περιοχές, καλό είναι να εφαρμόζεται αποπαρασίτωση όλο το χρόνο και για όλες τις ηλικίες.

 Υπάρχει μεγάλη ποικιλία ασφαλών και αποτελεσματικών προϊόντων στην αγορά που είναι εύκολο να εφαρμοστούν και αντιμετωπίζουν περισσότερο από ένα είδος παρασίτου. Τα περισσότερα προϊόντα εφαρμόζονται τοπικά – περιλαίμια, σπρέι, και spot-on είναι διαθέσιμα.

Τύποι παρασιτων:

1) Εξωτερικα παρασιτα είναι εκεινα που βρισκονται στο τριχωμα και στο δερμα του ζωου. Τα συνηθεστερα από αυτα είναι:


• Οι ψύλλοι βρίσκονται σχεδόν παντού στον κόσμο. Όλα τα ζώα κίνδυνευουν για παρασιτώσεις από ψύλλους, αλλά εκείνα που διατρέχουν τον υψηλότερο κίνδυνο είναι τα ζώα που έχουν πρόσβαση σε εξωτερικούς χώρους και εκείνα που ζουν με άλλα ζώα που πηγαίνουν σε εξωτερικούς χώρους. Οι ψύλλοι όχι μόνο προκαλούν ασθένεια του δέρματος, αλλά μπορεί να μεταδίδουν άλλες σοβαρές λοιμώξεις, όπως βακτηριακές λοιμώξεις. Στα μικρά γατάκια και σκυλάκια μπορεί να γίνουν αιτία σοβαρής αναιμίας. Υπάρχουν πολλά προϊόντα ελέγχου των ψύλλων στην αγορά, αλλά δεν είναι όλα εξίσου ασφαλή για τις γάτες. Πρέπει πάντα να ζητείται η γνώμη του κτηνιάτρου σας πριν να εφαρμόσετε ένα προϊόν. Ειδικότερα, πολλά προϊόντα που προορίζονται για τα σκυλιά είναι τοξικά για τις γάτες.

• Τα τσιμπούρια διαφέρουν ως προς το είδος και την κατανομή, ανάλογα με το πού ζείτε. Όχι μόνο μπορεί να προκαλέσουν ερεθισμό του δέρματος στο ζώο σας, αλλά και να μεταφέρουν ασθένειες που να απειλήσουν την υγεία του. Τα προϊόντα για πρόληψη των τσιμπούριων που προορίζονται για τους σκύλους δεν είναι ασφαλή για τις γάτες.

• Τα ακάρεα είναι συχνά παρασιτα, ειδικά των αυτιών που προκαλούν σημαντικό ερεθισμό και πόνο και μπορεί να οδηγήσουν σε βακτηριακές λοιμώξεις. Άλλοι είναι τα ακάρεα του δέρματος, που μπορεί να προκαλέσουν τριχόπτωση, κνησμό και δευτερογενείς βακτηριακές λοίμωξεις.

2) Τα εσωτερικα παρασιτα ζουν σε οργανα του κατοικιδιου σας, οπως στον εντερικο σωληνα η στους πνευμονες. Αυτα περιλαμβανουν:


• Λοιμώξεις από νηματώδη και κεστώδη είναι συχνές σε γατάκια και σε κουτάβια. Τα ζώα αποκτούν ασκαρίδες μέσω διαφόρων οδών, έτσι ώστε ακόμη και ζώα που ζουν μέσα στο σπίτι να κινδυνέυουν. Τα νεαρά ζώα αποκτούν συνήθως ασκαρίδες από τη μητέρα τους, έτσι ώστε όλα να πρέπει να ακολουθούν αγωγή γι ‘αυτά. Οι λοιμώξεις από ταινίες μπορεί να αποκτηθούν και όταν τα ζώα κυνηγούν και τρώνε θηράματα όπως ποντίκια. Όλα τα νεαρά ζώα θα πρέπει να υποβάλλονται σε θεραπεία για ταινίες, τουλάχιστον μία φορά το τρίμηνο.

Περισσότερα περιστατικά για τον σκύλο και την γάτα εδώ

παρασιτα

Περιοδοντίτιδα σκυλου και γατας

, , , , ,

Περιοδοντίτιδα σκυλου και γατας

Αιτια, εμφανιση και εξελιξη:

Η Περιοδοντίτιδα σκυλου και γατας προέρχεται από εναπόθεση πλάκας στα δόντια και την εξάπλωση φλεγμονής στους παρακείμενους ιστούς. Οι δύο μορφές που εμφανίζεται είναι η ουλίτιδα (αναστρέψιμη φλεγμονή των ούλων) και η μη αναστρέψιμη μορφή (εγκατεστιμένη περιοδοντίτιδα). Η καθημερινή συγκέντρωση πλάκας οδηγεί στην εμφάνιση ουλίτιδας, η οποία πάντα προηγείται της περιοδοντίτιδας.

Σύμφωνα με μελέτες, η περιοδοντίτιδα αποτελεί την συχνότερα εμφανιζόμενη ασθένεια και μάλιστα από πολύ μικρή ηλικία. Ένα μεγάλο ποσοστό ενήλικων σκύλων και γατών πάσχουν σε ποικίλο βαθμό. Η αρχική της εμφάνιση και εξέλιξη οφείλεται σε αλληλεπίδραση μεταξύ τοπικών (μορφολογία δοντιών, σύσταση σάλιου, πέτρα) και συστηματικών παραγόντων (ανοσοποιητικό, γενετική προδιάθεση, stress, διατροφή).

Κατά την κλινική εξέταση, ο κτηνίατρος θα ψάξει για συμπτώματα που σχετίζονται με κάποια παθολογική κατάσταση της στοματικής κοιλότητας. Η εναπόθεση πλάκας στο δόντι σταδιακά προκαλεί δύσοσμη αναπνοή λόγω των αναερόβιων βακτηρίων. Επίσης, εμφανίζεται αιμορραγία ούλων, επώδυνη μάσηση, περιριζικές και ριζικές φλεγμονές έως και απώλεια του δοντιού. Ωστόσο σε κάποια ζώα, η περιοδοντίτιδα εμφανίζει ελάχιστα συμπτώματα μέχρι την επιδείνωση της. Σε αυτά τα περιστατικά μόνο ο τακτικός οδοντιατρικός έλεγχος μπορεί να λειτουργήσει προστατευτικά.

Επιπλέον, οι παραμένουσες λοιμώξεις της στοματικής κοιλότητας διασπείρονται μέσω συστηματικής κυκλοφορίας και προκαλούν βλάβες σε καρδιά, νεφρούς και ήπαρ.

Πως θεραπευεται?

Η θεραπεία της ουλίτιδας περιλαμβάνει την απομάκρυνση της πλάκας, την διατήρηση της στοματικής υγειινής και την αποτροπή εξέλιξης σε περιοδοντίτιδα. Αυτό μπορεί να επιτευχθεί με προγραμματισμένους καθαρισμούς και καθημερινή φροντίδα από τον ιδιοκτήτη. Η τελευταία είναι πολύ σημαντική καθώς η εναπόθεση πλάκας και πέτρας γίνεται ταχύτατα. Για το λόγο αυτό, ο ιδιοκτήτης πρέπει να επιμένει στο καθημερινό βούρτσισμα των δοντιών του ζώου του, με «εύγεστες» οδοντόπαστες του εμπορίου. Επιπλέον, υπάρχουν κλινικές δίαιτες που μπορούν να βοηθήσουν συμπληρωματικά. Ο κτηνίατρος μπορεί να δείξει στον ιδιοκτήτη πώς να βουρτσίζει σωστά και αποτελεσματικά τα δόντια και να συζητήσει για την πιθανή αλλαγή της διατροφής του ζώου. Ωστόσο, η απομάκρυνση της υπο-ουλικής πλάκας επιτυγχάνεται μόνο με κτηνιατρικό καθαρισμό.

Η διαδικασια του καθαρισμου

Ο ασθενής σκύλος ή γάτα θα πρέπει να λάβει γενική αναισθησία για να πραγματοποιηθεί ο καθαρισμός. Η λήψη γενικής αναισθησίας είναι απαραίτητη για την άνεση και την ασφάλεια του ζώου. Συγκεκριμένα, η τοποθέτηση τραχειοσωλήνα αποτρέπει την εισρόφηση νερού και υπολειμμάτων πλάκας. Ακολουθεί η εξέταση της στοματικής κοιλότητας και εκτιμάται η αναγκαιότητα εξαγωγής κάποιων δοντιών. Δόντια με αυξημένη κινητικότητα ή φλεγμαίνοντα θα πρέπει να αφαιρούνται. Στην συνέχεια, ο καθαρισμός κάθε δοντιού γίνεται με την χρήση συσκευής υπερήχων. Η διαδικασία ολοκληρώνεται με στίλβωση για να έχει μεγαλύτερη διάρκεια το αποτέλεσμα. Ανάλογα τη βαρύτητα του περιστατικού, θα χορηγηθεί κάποιο αντιβιοτικό ή/και αντισηπτικό για μερικές ημέρες. Μία επανεξέταση καλό θα ήταν να γίνεται 7 με 14 ημέρες μετά τον καθαρισμό, ώστε να εκτιμηθεί η κατάσταση των ούλων και των δοντιών.

Συμπερασματα:

H Περιοδοντίτιδα σκυλου και γατας είναι ένα πολυπαραγοντικό νόσημα με πολλαπλές σοβαρές επιπτώσεις στην υγεία. Η πρόληψη της απαιτεί κτηνιατρική φροντίδα αλλά και μέριμνα από τον ιδιοκτήτη.

Περισσότερα περιστατικά εδώ

Περιοδοντίτιδα σκυλου και γατας
Περιοδοντίτιδα σκυλου και γατας
Περιοδοντίτιδα σκυλου και γατας